даатрыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Дадаткова атрымаць што‑н. Даатрымаць грошы па пераразліку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транжы́р, ‑а, м.

Разм. Той, хто неразумна, марна траціць (грошы, маёмасць і пад.); марнатравец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́ктарства, ‑а, н.

Уст. Занятак, пасада фактара (у 2, 3 знач.). Зарабляць грошы фактарствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дахо́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Грошы ці матэрыяльныя каштоўнасці, якія атрымліваюць у выніку якой-н. дзейнасці.

Мільённыя даходы.

Нацыянальны д.

Непрацоўныя даходы.

|| прым. дахо́дны, -ая, -ае.

Даходная частка бюджэту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Úmzugsgelder

pl пад’ёмныя (гро́шы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Расшы́каць ’распусціць (грошы)’ (Скарбы). Параўн. распшыкаць (гл.), змененае, магчыма, пад уплывам шык, шыкаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

эра́рый

(лац. aerarium, ад aes = медзь, грошы)

дзяржаўная казна ў Стараж. Рыме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

нали́чный ная́ўны; (присутствующий) прысу́тны;

за нали́чный расчёт, за нали́чные де́ньги за гато́ўку (за ная́ўныя гро́шы);

нали́чные де́ньги гато́ўка (ная́ўныя гро́шы);

нали́чный капита́л ная́ўны капіта́л;

нали́чный расчёт ная́ўны разлі́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

лі́шні, -яя, -яе.

1. Збыткоўны, які перавышае адпаведную колькасць, празмерны.

Лішнія грошы.

Лішнія турботы.

2. Непатрэбны, бескарысны.

Лішнія рэчы.

3. Дадатковы, пабочны.

Сказаць л. раз не шкодзіць.

◊

Без лішніх слоў — не размаўляючы доўга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Вы́канадзіць ’выпрасіць безупыннай просьбай’ (КЭС, лаг.). Рус. калуж. ка́надить ’збіраць грошы, скнарнічаць, зберагаць’. Гл. канадзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)