ры́зыка

(польск. ryzyko, ад іт. risico)

дзеянні наўдачу, у надзеі на шчаслівы выпадак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тыпо́вы

1. типи́чный; типи́ческий;

т. вы́падак — типи́чный (типи́ческий) слу́чай;

2. (представляющий собой тип) типи́ческий;

т. во́браз — типи́ческий о́браз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

небыва́лы (noch) nie da gewésen, nie geséhen; béispiellos; únerhört (нечуваны);

небыва́лы вы́падак úngewöhnlicher Fall

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Kriminálfall

m -(e)s, -fälle крыміна́льная спра́ва, крыміна́льны вы́падак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Únglücksfall

m -(e)s, -fälle няшча́сны вы́падак, катастро́фа, ава́рыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

comedy

[ˈkɑ:mədi]

n., pl. -dies

1) камэ́дыя f.

2) заба́ўнае здарэ́ньне або́ вы́падак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

contingency

[kənˈtɪndʒənsi]

n., pl. -cies

непрадба́чаная акалі́чнасьць

for every contingency — на ўсяля́кі вы́падак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ліхту́га ’бедства, няшчасны выпадак’ (БРС), ’перасыханне рэчкі’ (стаўб., Жд. 2). Беларускае. Магчыма, з ліхата ’зло, няшчасце’ пры дапамозе суфікса ‑уга (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 66).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

малапрыкме́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Ледзь прыкметны. Малапрыкметны астравок.

2. перан. Які нічым не вылучаецца сярод іншых. Малапрыкметны чалавек. □ Сярод многіх вялікіх спраў .. [камандуючы] заўважыў і запомніў і гэты малапрыкметны выпадак. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́зус, ‑у, м.

1. Складаная, заблытаная справа ў судовай практыцы.

2. Разм. Незвычайны, недарэчны выпадак. — А ў вайну са мной такі выйшаў казус, што чуць з сораму не згарэў... Ракітны.

[Лац. casus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)