Асо́т ’расліна Sonchus L.’, назва дастасоўваецца і да іншых раслін (Cirsium arvense, Chondrilla junces), ацот ’тс’ (Бяльк.). Рус., укр. осот, польск., чэш. oset (чэш. дыял. таксама voset, (v)osti, vôst, octak), балг. осът, славен. osát. Да і.-е. *akʼ‑ ’востры’, прадстаўленага між іншым у грэч. ἄκανος ’чартапалох’, літ. ãšatas ’конскі волас’ (Мейе, Études, 299). Гл. востры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tang

I [tæŋ]

1.

n.

1) во́стры смак

the tang of mustard — во́стры смак гарчы́цы

2) пры́смак -у m.; рэ́зкі пах

3) адце́ньне n.

4) шпень (прыла́ды, на які́ наса́джваюцца тро́нкі)

2.

v.t.

надава́ць во́стры смак

II [tæŋ]

1.

n.

бра́згат, звон -у m.

2.

v.

бра́згаць (по́судам); звані́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Мыса́ты ’заточаны не на востры вугал’ (слуц., Нар. словатв.), смал. мысатый нож ’нож з вострым канцом’. Да мыс (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Астрако́ліна ’кол у плоце’ (Сцяшк.). З *астракол (’востры’ + ’кол’, параўн. рус. острокол, укр. острокіл, польск. ostrokół) + ‑іна, як дравіна, жалезіна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

schnéidend

a

1) во́стры (пра боль, насмешку)

2) рэ́зкі, прані́злівы (вецер, свіст)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

spitz

a

1) во́стры, востраканцо́вы

2) калю́чы, з’е́длівы

~e Wórte — з’е́длівыя сло́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кіпцю́р і капцю́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Востры загнуты рагавы прыдатак на пальцах птушак, многіх паўзуноў і млекакормячых.

2. Пазногаць (разм.).

◊

Паказаць кіпцюры — пра пагрозу.

Трапіць у кіпцюры каму — аказацца, быць пад уладай каго-н.

|| памянш. кі́пцік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. кі́пцікавы, -ая, -ае.

|| прым. кіпцю́рны, -ая, -ае і капцю́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цы́пель м.

1. (востры выступ) Zípfel m -s, -;

2. (у ключа) Schlüsselbart m -(e)s;

3. (з тканіны) Lasche f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акрыдзі́н

(ад лац. acer, acris = востры)

гетэрацыклічнае арганічнае злучэнне, якое змяшчаецца ў каменнавугальнай смале; выкарыстоўваецца ў вытворчасці фарбаў і лякарстваў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бярве́нне, ‑я, н., зб.

Бярвёны. [Тараска:] — А самым цікавым для мяне было пабачыць, як з высокага яруса бярвення кацілі ў Нёман калоды. Колас. Нават лёгкі подых ветру нёс востры смалісты водар прасохлага на сонцы бярвення. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)