Себу,

востраў у цэнтр. ч. Філіпінскага архіпелага.

т. 14, с. 286

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Эльба,

востраў у Тырэнскім моры.

т. 18, кн. 1, с. 112

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

в.

1. (вёска) Dorf n;

2. (востраў, выспа) Insel f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пабразгаце́ць, ‑гачу, ‑гаціш, ‑гаціць; ‑гацім, ‑гаціце; зак.

Тое, што і пабразгатаць. [Максім] пабразгацеў у каморы начыннем, узяў малаток, бабку для кляпання касы, нейкі адмысловы шпянёк, пласкагубцы і, кінуўшы Толю «пайшлі!», падаўся з ім на востраў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВІ́ЛЬЧЭКА ЗЯМЛЯ́,

востраў у архіпелагу Франца-Іосіфа Зямля. Пл. 2 тыс. км². Паверхня — пласкагор’е, выш. да 606 м. Амаль увесь укрыты покрыўнымі ледавікамі. Названа імем Г.Вільчэка, які фінансаваў аўстр. экспедыцыю, што адкрыла востраў у 1873.

т. 4, с. 177

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

арангла́уты

(малайск. oranglaut = марскі чалавек)

марскія вандроўнікі, жыхары Малайскага архіпелага, якія вандруюць з вострава на востраў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мікране́зія

(ад мікра- + гр. nesos = востраў)

група дробных астравоў у Акіяніі, пераважна на поўнач ад экватара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мадэ́йра ж. Madeira [mɑ´de:rɑ] n -s (востраў), f - (рака ў Паўднёвай Амерыцы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сен-Дэні́ нескл. м. Saint Denis [sɛ̃´dni] n -s (горад, востраў Рэюньён)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

інсулі́н

(н.-лац. insulinum, ад лац. insula = востраў)

гармон падстраўнікавай залозы, які рэгулюе вугляводны абмен у арганізме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)