umrágen
vt узвыша́цца, вы́сіцца (вакол чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
umránken
vt ві́цца, абвіва́цца (вакол чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
umschwä́rmen
vt лята́ць ро́ем [чарадо́й] (вакол чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
абляце́ць, -лячу́, -ляці́ш, -ляці́ць; -ляці́м, -леціце́, -ляця́ць; -ляці́; зак.
1. каго-што і вакол каго-чаго. Праляцець вакол або збоку, абмінуўшы каго-, што-н.
А. вакол Зямлі.
2. каго-што. Лётаючы, пабываць у многіх месцах.
А. усю краіну.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан., што. Хутка распаўсюдзіцца, зрабіцца ўсім вядомым (пра навіны, чуткі і пад.).
Горад абляцелі чуткі.
4. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Апасці, абсыпацца (пра лісце, пялёсткі кветак і пад.).
Ліпавы цвет абляцеў.
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Адваліцца, адпасці.
Тынк са сцен абляцеў.
|| незак. аблята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і аблётваць, -аю, -аеш, -ае (да 1, 2, 4 і 5 знач.).
|| наз. аблёт, -у, М -лёце, м. (да 1 знач.).
|| прым. аблётны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разгле́дзецца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; зак.
1. Паглядзець вакол сябе, прыгледзецца.
Зайшоў чалавек у хату, разгледзеўся.
2. перан. Азнаёміцца з абстаноўкай.
Не даць р., апомніцца ворагу.
|| незак. разгляда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і разгля́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абве́зці сов., в разн. знач. обвезти́;
а. вако́л го́рада — обвезти́ вокру́г го́рода;
а. зака́зчыкаў — обвезти́ зака́зчиков
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кра́ма ж. ла́вка; магази́н м.;
◊ вако́л крам ды зноў к нам — погов. верну́ться ни с чем
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кругасве́тны, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з падарожным, паездкай вакол зямнога шара. Кругасветнае падарожжа. Кругасветнае плаванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
о́ступам, прысл.
Абл. Цесна абступіўшы; вакол. Мы оступам стаялі каля гэтага растрыбушанага воза. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вяртлю́г, вертлюга́, мн. вертлюгі́, вертлюго́ў, м. (спец.).
1. Рухомы канец сцегнавой косці, які ўваходзіць у чашку таза.
2. Злучальнае звяно дзвюх частак механізма, якое дазваляе адной з іх вярцецца вакол сваёй восі.
|| прым. вяртлю́жны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)