ГУАЯКІ́ЛЬ

(Golfo de Guayaquil),

заліў Ціхага ак., каля зах. берагоў Паўд. Амерыкі (Эквадор). Уразаецца ў сушу на 115 км, шыр. каля ўвахода 160 км, глыб. да 200 м. Прылівы паўсутачныя (да 4,4 м). У заліў упадае р. Гуаяс, у нізоўі якой порт Гуаякіль.

т. 5, с. 514

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

КУРАРЭ́,

мышачна-паралітычныя яды, што атрымліваюцца пры згушчэнні водных экстрактаў раслін сям. лунанасеннікавых, стрыхнас (чылібуха) і інш. Пры пападанні ў кроў К. блакіруе перадачу нерв. імпульсаў і выклікае расслабленне мышцаў (рэлаксацыю). Дзеючы пачатак — алкалоід групы курарынаў. Выкарыстоўваўся індзейцамі Паўд. Амерыкі ў якасці яду для стрэл.

т. 9, с. 42

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аліга́тар

(англ. alligator, ад ісп. el lagarto = яшчарка)

тупарылы кракадзіл, які водзіцца ў вадаёмах Паўн. Амерыкі і Паўд. Кітая.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

алька́льд

(ісп. alcalde, ад ар. al-kadī = суддзя)

галава гарадской адміністрацыі, суддзя ў Іспаніі і некаторых краінах Лац. Амерыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аро́ба

(ісп. arroba)

мера вагі, роўная 10—15 кг, і аб’ёму, роўная 12,6—40 л, у краінах Лац. Амерыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геве́я

(н.-лац. hevea, ад індз. hjewe)

вечназялёнае дрэва сям. малачаевых, пашыранае ў тропіках Амерыкі і Азіі; дае каўчук.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паланкі́н

(парт. palanquim, ад інд. palaki)

крытыя насілкі, якія служаць сродкам перамяшчэння ў некаторых краінах Усходу і Паўд. Амерыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

п’е

(ісп. pie = фут)

адзінка даўжыні ў некаторых краінах Лац. Амерыкі, Іспаніі, Бельгіі, роўная ад 27,83 да 32,48 см.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пульга́да

(ісп. pulgada = тузін)

мера даўжыні ў Іспаніі і некаторых краінах Лац. Амерыкі, роўная ад 2,32 да 2,5 см.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ратані́я

(ісп. ratania)

кустовая расліна сям. бабовых, пашыраная ў субтрапічных горных раёнах Амерыкі; выкарыстоўваецца ў медыцыне як вяжучы сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)