Bezírk

m -(e)s, -e

1) раён; уча́стак

2) акру́га

3) сфе́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пара́фія

(польск. parafia < лац. parochia, ад гр. parochia)

1) касцельная акруга, якая падпарадкоўваецца аднаму ксяндзу;

2) перан. тэрыторыя, якая знаходзіцца пад чыім-н. кіраўніцтвам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэтра́рхія

(лац. tetrarchia, ад гр. tetrarchia)

1) падзел улады паміж чатырма правіцелямі ў Стараж. Грэцыі і Рымскай імперыі;

2) акруга, якая падначальвалася ўладзе тэтрарха.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Пага́ны ’мярзотны, подлы; прызначаны для смецця, нечыстот’ (ТСБМ, Касп., Шат., Яруш., Шпіл., Бяссон.), пога́ны ’тс’ (ТС, Сл. Брэс.), ’дрэнны, дробны’ (Мат. Гом.), ’няхрышчаны, язычнік’ (ТСБМ, Нас.), пага́на ’дрэнна, кепска’ (Яруш., Шпіл., З нар. сл.), пага́нец, па́ганства. Агульнаславянскае; параўн. укр. пога́ний, серб.-харв. по̏ган ’нячысты’, чэш., славац. pohan ’язычнік’. Старажытнае запазычанне з лац. pāgānus ’вясковы, язычаскі’: pāgus ’акруга’ (Фасмер, 3, 294 і наст.; там жа і інш. літ-ра).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ма́рка​3

(ням. Mark)

1) сялянская абшчына ў сярэдневяковай Зах. Еўропе;

2) пагранічная адміністрацыйная акруга ў Франкскай дзяржаве і сярэдневяковай Германіі на чале з маркграфам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

province

[ˈprɑ:vɪns]

n.

1) праві́нцыя f., акру́га f. (адміністрацы́йная адзі́нка)

2) праві́нцыя f.

3) сфэ́ра, галіна́ f.

province of literature — галіна́ літарату́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Náchbarschaft

f -, -en

1) сусе́дства

2) сусе́дзі

die gánze ~ — усе́ сусе́дзі, уся́ акру́га [ако́ліца], усе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bez.

=

1.

Bezeichnung – абазначэнне; адзнака

2.

Bezirk – раён (горада)

3.

акруга (адзінка адміністрацыйнага падзелу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

экзарха́т

(ад гр. eksarchos = начальнік, галава)

1) ваенна-адміністрацыйная адзінка ў Візантыйскай імперыі, якая знаходзілася пад уладай экзарха;

2) царкоўная акруга ў праваслаўнай царкве, якая знаходзіцца пад уладай экзарха.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГРЫ́НВІЧ, Грынуіч (Greenwich),

горад у Вялікабрытаніі, у ніжнім цячэнні р. Тэмза. З 1964 гар. акруга Вял. Лондана. Каля 250 тыс. ж. (1994). Праз Грынвіч праходзіць Грынвіцкі мерыдыян. Астранамічная абсерваторыя (засн. ў 1675), у 1953 перанесена ў замак Хёрстмансо (15 ст.), за 70 км на ПдУ. У Грынвічы Нац. марскі музей.

т. 5, с. 482

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)