арбі́та

(лац. orbita = каляіна, дарога)

1) астр. шлях, па якім нябеснае цела ці касмічны апарат рухаецца ў прасторы адносна другога нябеснага цела;

2) перан. сфера дзеяння, пашырэння чаго-н. (напр. а. ўплыву).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

эпізо́д

(фр. épisode, ад гр. episodion = устаўка, дадатак)

1) выпадак, здарэнне, адзін з момантаў у ходзе падзей (напр. э. гісторыі, э. бою);

2) адносна закончаная частка мастацкага твора (напр. э. з рамана).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

абза́ц

(ням. Absatz)

1) водступ управа (чырвоны радок) у пачатку тэксту або яго часткі;

2) адносна закончаная ў сэнсавых адносінах частка тэксту ад аднаго чырвонага радка да наступнага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

брэйн-дрэ́йн

(англ. braindrain, ад brain = мозг + drain = уцечка)

адток спецыялістаў, вучоных, інтэлектуалаў з краін, дзе адносна нізкі ўзровень жыцця, у краіны з больш высокім узроўнем; «уцечка мазгоў».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

галс

(гал. hals)

1) напрамак руху паруснага судна адносна ветру;

2) снасць паруснага судна, якая ўтрымлівае ніжні пярэдні вугал паруса;

3) адрэзак шляху судна ад павароту да павароту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лаг1

(гал. log)

1) прыбор для вымярэння хуткасці руху судна і пройдзенай ім адлегласці;

2) борт судна (пры вызначэнні становішча судна адносна хвалі, іншага судна і г.д.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ву́сяльніца ’вусень’ (навагр., Жыв. сл.). Да ву́сеніца (гл.); адносна суфіксацыі параўн. вучальніквучаннік?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лабэра ’здаравяка’ (Мат. Маг.). Да лобі (гл.). Адносна экспрэсіўнага суф. -эра параўн. лабур (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Павіва́льніца ’павітуха (пустазелле)’ (Сцяшк. Сл.). Ад павівальныспавіць з суф. ‑іца. Адносна суф. параўн. павіліца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Аўша́к ’аконны ці дзвярны вушак’ (Касп.). Гл. вушак, адносна фанетыкі параўн. аўдод, аўторы і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)