пасла́нніца, ‑ы, ж.

1. Жонка пасланніка (у 1 знач.).

2. Жан. да пасланнік (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабака́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да сабакар (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сакрата́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да сакратар (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сафі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Кніжн. Жан. да сафіст (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улады́чыца, ‑ы, ж.

1. Жан. да уладыка (у 2 знач.).

2. Эпітэт багародзіцы ў рэлігійных творах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіска́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Жан. да фіскал (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дво́рнічыха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

Разм.

1. Жан. да дворнік (у 1 знач.).

2. Жонка дворніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветраго́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. неадабр. Жан. да ветрагон (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзягця́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Жан. да дзягцяр.

2. Пасудзіна для дзёгцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мара́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм.

1. Жан. да марак.

2. Жонка марака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)