Verbum

высяле́нец, ‑нца, м.

Разм.

1. Чалавек, якога выселілі.

2. Тое, што і перасяленец.

крэціно́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Псіхічна нармальны чалавек, з выгляду падобны на крэціна.

мі́стык, ‑а, м.

Чалавек, схільны да містыкі; паслядоўнік якога‑н. рэлігійна-містычнага вучэння.

напаўпісьме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які не ўмее добра пісаць і чытаць; малапісьменны. Напаўпісьменны чалавек.

насме́шнік, ‑а, м.

Чалавек, які любіць насміхацца з каго‑, чаго‑н. Злыя насмешнікі.

пярэ́варацень, ‑ратня, м.

Паводле паданняў — чалавек, які ператварыўся, абярнуўся ў каго‑, што‑н.

маланадзе́йны, ‑ая, ‑ае.

На якога нельга спадзявацца, які не выклікае давер’я. Маланадзейны чалавек.

марфіні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Чалавек, які пастаянна ўжывае морфій як наркатычны сродак.

непрацаздо́льны, ‑ая, ‑ае.

Няздольны да працы (па ўзросту, хваробе і пад.). Непрацаздольны чалавек.

нядобразычлі́вец, ‑ліўца, м.

Чалавек, які нядобразычліва настроены ў адносінах да каго‑, чаго‑н.