перакапірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

1. Скапіраваць усё, многае, многіх.

2. Скапіраваць нанава, яшчэ раз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакараба́ціцца, ‑баціцца; зак.

1. Скрывіцца, пагнуцца ў многіх месцах; пакарабаціцца. Дошкі перакарабаціліся.

2. Пакарабаціцца — пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Закляпаць, накляпаць яшчэ раз, іначай.

2. Закляпаць, накляпаць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераліне́іць, ‑ею, ‑еіш, ‑еіць; зак., што.

1. Разлінеіць нанава, іначай. Пералінеіць аркуш паперы.

2. Палінеіць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пералудзі́ць, ‑луджу, ‑лудзіш, ‑лудзіць; зак., што.

1. Палудзіць усё, многае. Пералудзіць усе кухонныя катлы.

2. Вылудзіць нанава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

1. Запаяць, спаяць нанава, яшчэ раз.

2. Запаяць, спаяць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перацырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

1. Зацыраваць усё, многае. Перацыраваць усе панчохі.

2. Зацыраваць нанава, іначай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазакіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Ускінуць на што‑н. або закінуць куды‑н. усё, многае. Мы пазакідалі, хто пад палаці, а хто на гарышчы, абрыдлыя за доўгую зіму лапці і бегалі басанож. Сабаленка.

2. Разм. Кінуўшы, палажыўшы не на сваё месца, згубіць усё, многае. Пазакідаць інструменты.

3. Адкінуць, адвесці (частку цела, адзенне і пад.) убок, уверх, уніз. Пазакідаць рукі назад.

4. Кідаючы, запоўніць або прыкрыць усё, многае. Пазакідаць ямы ламаччам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паз’яда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. З’есці за некалькі прыёмаў усё, многае.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пашкодзіць ядавітым рэчывам што-н. у многіх месцах, усюды.

Кіслата паз’ядала скуру на руках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ператапі́ць ​1, ‑таплю, ‑топіш, ‑топіць; зак., каго-што.

Утапіць, патапіць усё, многае або ўсіх, многіх.

ператапі́ць ​2, ‑таплю, ‑топіш, ‑топіць; зак., што.

1. Растапіўшы, расплавіўшы, апрацаваць для ўжывання. Ператапіць сала. Ператапіць воск.

2. Растапіць усё, многае. Ператапіць увесь здор.

3. Празмерна адтапіць моцным награваннем (пра кіслае малако).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)