шматскладовасць, ‑і, ж.

Уласцівасць шматскладовага; наяўнасць некалькіх складоў (у слове, вершаваным памеры).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Bescháffenheit

f -, -en

1) уласці́васць, я́касць

die ~ des Körpers — целаскла́д

die besóndere ~ — своеасаблі́васць

2) стан (спраў)

je nach ~ der Úmstände — у зале́жнасці ад акалі́чнасцей [абста́він]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

асаблівасць, своеасаблівасць, уласцівасць, якасць, рыса, знак, адзнака, прыкмета, адмета, адметнасць, бок, характар, спецыфіка, атрыбут, сімптом, штрых

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

бесперабойнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бесперабойнага; адсутнасць перабояў у чым‑н. Бесперабойнасць работы рухавіка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абгрунтаванасць, ‑і, ж.

Уласцівасць абгрунтаванага; доказнасць, пераканаўчасць якога‑н. сцверджання, вываду. Абгрунтаванасць рашэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галантнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць галантнага; ветлівасць, ласкавасць, далікатнасць. Галантнасць у абыходжанні з гасцямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнуткасць, ‑і, ж.

Уласцівасць, якасць гнуткага. Гнуткасць цела. Інтанацыйная гнуткасць верша. Гнуткасць кіраўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гучнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гучнага; добрае гучанне, звонкасць. Гучнасць голасу. Рэгуляваць гучнасць прыёмніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жывапіснасць, ‑і, ж.

Уласцівасць жывапіснага (у 2, 3 знач.). Жывапіснасць малюнка. Жывапіснасць стылю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закаранеласць, ‑і, ж.

Уласцівасць закаранелага. Мы крытыкуем усялякую рэакцыйнасць, тупую закаранеласць думкі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)