парке́тчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца вырабам або насцілам паркету.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піро́жнік, ‑а, м.

Уст. Той, хто пячэ або прадае пірагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадзі́льня, ‑і, ж.

Уст. Фабрыка або майстэрня, якая вырабляе пражу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ратава́льнік, ‑а, м.

Той, хто ратуе або выратаваў каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які вылучае або нясе святло. Святланосныя прамені.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слесарчу́к, ‑а, м.

Разм. Памочнік або вучань слесара (звычайна недарослы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарпедано́сец, ‑носца, м.

Баявы самалёт або карабель, які ўзброены тарпедамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траі́стасць, ‑і, ж.

Наяўнасць траякіх сувязей, адносін або трайнога саставу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохто́мнік, ‑а, м.

Твор або збор твораў у трох тамах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усынаві́цель, ‑я, м.

Той, хто ўсынавіў або ўсынаўляе каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)