тэле...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая: 1) азначае дзеючы на далёкую адлегласць, напрыклад: тэлебачанне, тэлеграф; 2) адпавядае па значэнню слову «тэлевізійны», напрыклад: тэлеэкран, тэлефільм.
[Грэч. tēle — далёка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уся... (гл. усе...).
Першая састаўная частка складаных слоў, якая ўжываецца замест «усе...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: усявышні, усямерны, усяночны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шампа́нскі, ‑ая, ‑ае.
1. Звязаны з прыгатаваннем шампанскага. Шампанскія сарты вінаграду. // Прызначаны для шампанскага.
2. Як састаўная частка некаторых батанічных пазваў. Шампанскае жыта. Шампанскі ранет.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шырака... (гл. шырока...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «шырока...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напрыклад: шыракакрылы, шыракаплечы, шыраканосы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
я́гадзіца, ‑ы, ж.
1. звычайна мн. (я́гадзіцы, ‑дзіц). Задняя мясістая частка тулава чалавека, на якую садзяцца; сядалішча.
2. Палавіна гэтай часткі тулава ў форме паўшар’я.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
forearm
I [ˈfɔrɑ:rm]
n.
перадпле́чча n. (ча́стка рукі ад ло́кця да кі́сьці)
II [fɔrˈɑ:rm]
v.t.
узбро́йвацца за́гадзя, рыхтава́цца за́гадзя
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
inch
[ɪntʃ]
n.
1) ца́ля f. (2,54 см)
2) ве́льмі мала́я ча́стка, велічыня́
•
- by inches
- inch by inch
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
keystone
[ˈki:stoʊn]
n.
1) наро́жны ка́мень
2)
а) асно́ва f., найважне́йшая ча́стка чаго́-н.
б) істо́тны, гало́ўны пры́нцып
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
midland
[ˈmɪdlənd]
1.
n.
сярэ́дняя ча́стка краі́ны
2.
adj.
1) у сярэ́дняй ча́стцы краі́ны
2) абкру́жаны су́шай, міжзе́мны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
зад, ‑а, М ‑дзе; мн. зады, ‑оў; м.
1. Задняя частка чаго‑н.; проціл. перад. На крутым павароце зад матацыкла занесла. Б. Стральцоў. Адна хата стаяла задам у вокны другой. Чорны. // Задняя частка тулава жывёлы. [У вепра] доўгая вузкая галава з вялікім лычам.., вострая гарбатая спіна з высокім загрыўкам і вузкім задам. В. Вольскі. // Разм. Частка цела чалавека ніжэй спіны. [Кравец] быў гарбаты без гарба не ад роду: малым быўшы, зваліўся, накольнік, з вішні і ўбіў, як кажуць, ногі ў зад, не вырас. Брыль.
2. толькі мн. (зады́, ‑оў). Разм. Тое, што раней вывучана або ўсім вядома. Паўтараць зады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)