Verbum

даве́рлівы, -ая, -ае.

Які лёгка верыць у шчырасць, праўдзівасць, адносіцца да ўсіх з давер’ем; заснаваны на давер’і. Д. чалавек. Д. тон. Даверлівыя адносіны.

|| наз. даве́рлівасць, -і, ж.

дзіва́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек з незвычайнымі схільнасцямі, звычкамі, поглядамі; арыгінал. Вунь чаго натварыў гэты д.

|| ж. дзіва́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

добразычлі́вы, -ая, -ае.

1. Які жадае людзям дабра, прыхільна адносіцца да іншых. Д. чалавек.

2. Які выражае сваёй сутнасцю прыхільнасць, спагаду. Добразычлівыя словы.

|| наз. добразычлі́васць, -і, ж.

ініцыяты́ўны, -ая, -ае.

1. Які праяўляе ініцыятыву ў якой-н. справе. Ініцыятыўная група.

2. Які валодае ініцыятывай; прадпрымальны. І. чалавек.

|| наз. ініцыяты́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

інтэліге́нтны, -ая, -ае.

1. Які належыць да інтэлігенцыі, а таксама чалавек, які валодае вялікай унутранай культурай. Інтэлігентныя паводзіны.

2. Уласцівы інтэлігенту. І. выгляд.

|| наз. інтэліге́нтнасць, -і, ж.

ка́верзны, -ая, -ае (разм.).

1. Які робіць каверзы, схільны да іх. К. чалавек.

2. Які заключае ў сабе каверзу; заблытаны, складаны. Каверзнае пытанне.

|| наз. ка́верзнасць, -і, ж.

кан’юнкту́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Беспрынцыповы чалавек, які змяняе свае паводзіны ў залежнасці ад той ці іншай кан’юнктуры; прыстасаванец.

|| ж. кан’юнкту́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

крыку́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

1. Крыклівы чалавек.

2. Пра таго, хто многа і попусту гаворыць.

|| ж. крыку́ха, -і, ДМ -ку́се, мн. -і, -ку́х.

лаке́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Слуга ў панскім доме, гасцініцы, рэстаране (уст.).

2. перан. Чалавек, які падхалімнічае, выслужваецца (неадабр.).

|| прым. лаке́йскі, -ая, -ае. Лакейскія манеры.

лахма́ты, -ая, -ае.

1. Які мае доўгую, густую поўсць; касматы. Л. сабака. Лахматая шапка.

2. Які мае ўскудлачаныя валасы. Л. чалавек размахваў рукамі.

|| наз. лахма́тасць, -і, ж.