імператы́ўнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць імператыўнага (у 1 знач.); катэгарычнасць. Імператыўнасць патрабаванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карпатлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць карпатлівага. [Матэматычныя навукі] патрабавалі карпатлівасці, настойлівасці, уедлівасці да дробязей. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

квяці́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць квяцістага. Квяцістасць лугоў. Квяцістасць дзявочага адзення. Квяцістасць стылю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кра́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць кратнага (у 1 знач.); дзялімасць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапіда́рнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць лапідарнага; сцісласць, выразнасць (стылю, формы). Лапідарнасць выказвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надаку́члівасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць надакучлівага.

2. Надакучлівыя паводзіны. Яго надакучлівасць апрыкрала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надарва́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць надарванага (у 2 знач.). У голасе чулася надарванасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наду́манасць, ‑і, ж.

Уласцівасць надуманага (у 2 знач.). Надуманасць сюжэта. Надуманасць сітуацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недаскана́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць недасканалага; адсутнасць дасканаласці ў чым‑н. Недасканаласць ўліку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незычлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць незычлівага; незычлівыя, непрыязныя адносіны да каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)