электрагастрагра́фія

(ад электра- + гастра- + -графія)

метад функцыянальнага даследавання страўніка, заснаваны на рэгістрацыі электрычных патэнцыялаў, што з’яўляюцца ў яго мышцах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эмбрыятамі́я

(ад эмбрыён + -тамія)

акушэрская аперацыя, якая заключаецца ў рассячэнні плода ў поласці маткі і выдаленні яго па частках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

энвіро́ніка

(ад англ. environs = акружэнне)

комплекс навукова-тэхнічных ведаў пра ўплыў навакольнага асяроддзя на чалавека і абарону ад яго.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ruin​1 [ˈru:ɪn] n.

1. pl. ruins руі́ны, разва́ліны;

the ruins of Rome ры́мскія руі́ны

2. гі́бель, крушэ́нне; разарэ́нне;

the ruins of one’s hopes крушэ́нне ўсіх надзе́й;

Gambling was his ruin. Азартная гульня загубіла яго.

♦

in ruins у руі́нах;

The town lay in ruins. Горад ляжаў у руінах;

His life lay in ruins. Яго жыццё было загублена.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pięta

pięt|a

ж. пята;

aż mu w ~y poszło — яго закранула за жывое;

~a Achillesowa — ахілесава пята

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зварухну́цца сов.

1. шевельну́ться; (о траве, листве и т.п.) шелохну́ться;

2. (сделать быстрое движение) дро́гнуть; колебну́ться;

у яго́ ~ну́ліся бро́вы — у него́ дро́гнули бро́ви;

фіра́нка ~ну́лася — занаве́ска колебну́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стра́шны в разн. знач. стра́шный;

с. звер — стра́шный зверь;

с. хо́лад — стра́шный хо́лод;

◊ не такі́ с. чорт, як яго́ малю́юць — посл. не так стра́шен чёрт, как его́ малю́ют

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упільнава́ць (каго, што) сов. укарау́лить, устере́чь; убере́чь; уследи́ть (за кем, чем);

не ўпільнава́ў рэ́чаў — не укарау́лил (не устерёг, не уберёг) веще́й;

яго́ не ўпільну́еш — за ним не уследи́шь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апаяса́ць, апаяшу, апаяшаш, апаяша; зак., каго-што.

1. Надзець на каго‑н. пояс, падперазаць каго‑, што‑н.

2. перан. Працягнуцца вакол чаго‑н., абкружыць, ахапіць сабой што‑н. Праз агнявую заслону, што апаясала аэрадром, здавалася, нельга было прабіцца ні жалезу, ні сталі. Шахавец. Праходзячы ў той дом [маўзалей] бясконцаю чаргою, яго [Ільіча] не стужкай мы жалобнай абвілі, Апаясалі мы яго жывой ракою, Жывы людскі вянок навек яму сплялі. Куляшоў. Сто вежаў Прагі залатой, Каменных дзіў яго [Яна Жыжкі] радзімы, Апаясаў фабрычны строй З узвіхранай чупрынай дыму. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злара́днасць, ‑і, ж.

Пачуццё радасці пры няшчасці, няўдачы другіх. «Што, даражэнькі, даездзіўся?!» — сказаў у думках Міхась, і нешта падобнае на злараднасць заварушылася ў яго душы. Васілёнак. [Паходня] быў упэўнены цяпер, што за яго кандыдатуру прагаласуюць усе — хто шчыра, ад душы, хто са злараднасцю: балбатаць ты майстар, а вось парабі сам. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)