хлуслі́вы

1. в разн. знач. лжи́вый;

х. чалаве́к — лжи́вый челове́к;

~вая зая́ва — лжи́вое заявле́ние;

2. (фальшивый) ло́жный;

~вае абвінава́чанне — ло́жное обвине́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

straceniec

м.

1. адчайны (шалёны; рызыкоўны; безразважны) чалавек;

2. смяротнік; шыбенік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

łata

ж.

1. лата;

2. буд. драніца;

brat-łata — душа-чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kloszard

м.

1. жабрак; бяздомны чалавек; валацуга;

2. вулічны хлопчык; вулічнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

biedny

1. бедны;

biedny człowiek — бедны чалавек;

2. м. бедны; бядняк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bywalec

м. бывалы (хаджалы) чалавек;

stały bywalec — заўсёднік; сталы наведвальнік (наведнік)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

furiat

м.

1. вар’ят, шалёны;

2. запальчывы (гарачы) чалавек; гарачыла; шугавей

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прасталы́ка ’прасцяк, нетактоўны чалавек’ (ТС). З прастарэ́ка (гл.) з заменай другой часткі на лыка; магчыма, намёк, што такі чалавек носіць лыкавыя лапці. Параўн. рус. ла́потник ’прасцяк; вясковы неадукаваны чалавек’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

геро́й

(гр. heros)

1) храбры чалавек, які здзейсніў подзвіг;

2) галоўная дзеючая асоба літаратурнага твора;

3) чалавек, які ўвасабляе тыповыя рысы свайго часу, эпохі, асяроддзя;

4) той, хто нечым вылучыўся, звярнуў на сябе ўвагу (г. дня).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

maniac​1 [ˈmeɪniæk] n.

1. infml вар’я́т

2. чалаве́к, апанта́ны пэ́ўнай ідэ́яй, захапле́ннем;

a religious maniac рэлігі́йны фана́тык

3. psychol. манья́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)