фра́ер, ‑а, м.

Разм. пагард. Пра франтаватага, пустога чалавека. [Сяргей:] — І мой сябрук, Толька Авераў, таксама цяпер дома. — Толька? — Ага. Там такі, пішуць, фраер, зямлі пад сабой не чуе. Ракітны.

[Ад ням. Freier — жаніх.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ча-ча-ча́, нескл., н.

Хуткі танец лацінаамерыканскага паходжання, які выконваецца ў рытмічнай манеры, а таксама музыка да гэтага танца. Танцаваць ча-ча-ча. Аркестр іграе ча-ча-ча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрааку́стыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.

Галіна навукі і тэхнікі, якая займаецца пераўтварэннем гукавых хістанняў у электрычныя і наадварот, а таксама запісам і аднаўленнем гукаў з дапамогай электрычных прыбораў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юнна́цкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і юннатаўскі. Наш юннацкі дзённік таксама папоўніўся. Праўда, развіваліся ікрынкі надта марудна.. А потым ікрынкі сталі мяняць сваю форму — выцягвацца ў даўжыню. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́сельнічы, ‑ага, м.

Гіст. Прыдворны чын у рускай дзяржаве 15–17 стст. // Асоба, якая ўзначальвала Канюшневы прыказ з пачатку 17 ст., а таксама загадвала царскім псовым паляваннем. Загад ясельнічага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зы́чны, -ая, -ае.

1. Звонкі, прарэзлівы.

З. голас.

2. Пра гукі мовы: які ўтвараецца пры праходжанні моцнага струменю паветра праз перашкоду ў якім-н. месцы моўнага апарату, а таксама пра літары, якія адлюстроўваюць такія гукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

індывідуалі́зм, -у, м.

1. Імкненне да яркага праяўлення незалежнасці сваёй асобы, а таксама паводзіны, у якіх праяўляецца гэта імкненне.

2. Маральны прынцып, які ставіць інтарэсы адной асобы вышэй за інтарэсы грамадства.

|| прым. індывідуалісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кампіля́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

Праца, заснаваная на выкарыстанні ўжо вядомых прац і чужых вынікаў без самастойнага даследавання першакрыніц і вывадаў, а таксама сама работа, зробленая такім спосабам.

К. чужых думак.

Літаратурная к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

канду́ктар¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік чыгуначнага транспарту, які суправаджае цягнікі, а таксама работнік гарадскога транспарту, які прадае білеты пасажырам.

|| ж. канду́ктарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. канду́ктарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

негаты́ў¹, -ты́ва, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м.

Адбітак на фатаграфічнай пласцінцы (плёнцы), у якім светлыя месцы атрымліваюцца цёмнымі, а цёмныя — светлымі, а таксама пласцінка (плёнка) з такім адбіткам.

Праявіць н.

|| прым. негаты́ўны, -ая, -ае.

Негатыўная плёнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)