злабадзённасць, ‑і, ж.

Уласцівасць злабадзённага; важнасць, істотнасць для пэўнага моманту. Злабадзённасць тэмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зма́нлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць зманлівага. [Ноч] абдымала чалавека сіняй цьмянасцю, зманлівасцю, цішынёй. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знамяна́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць знамянальнага; важнасць, асобая значнасць чаго‑н. Знамянальнасць падзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заблы́танасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан заблытанага. Заблытанасць справы. Заблытанасць жыццёвых сітуацый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гару́часць, ‑і, ж.

Уласцівасць гаручага ​1; здольнасць гарэць. Бензін мае высокую гаручасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геліятрапі́зм, ‑у, м.

Уласцівасць раслін рэагаваць рухам, паваротам на дзеянне сонечнага святла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гняўлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць гняўлівага. Мужняя шчырая ласка папярэдзіла кабеціну гняўлівасць. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гравіта́цыя, ‑і, ж.

Уласцівасць матэрыі, якая выражаецца ва ўзаемапрыцягненні цел; сусветнае прыцягненне.

[Ад лац. gravitas — цяжар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

густата́, ‑ы, ДМ ‑таце, ж.

Уласцівасць і стан густога. Густата лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бясплённасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бясплённага; адсутнасць плённасці, плёну; марнасць, безвыніковасць. Бясплённасць пошукаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)