single

[ˈsɪŋgəl]

1.

adj.

1) адзі́ны; адзіно́чны

There is not a single one left — Не застало́ся ніво́днага

a single shot — адзіно́чны стрэл

a single bed — аднаспа́льны ло́жак

2) сам, адзін, адзіно́кі

He came to the party single — На вечары́нку ён прыйшо́ў адзі́н

3)

а) нежана́ты

a single man — нежана́ты мужчы́на

б) незаму́жняя

a single girl — незаму́жняя дзяўчы́на

4) сам-на́сам

single combat — адзінабо́рства

5) асаблі́вы, выклю́чны

She showed single devotion to her work — Яна́ вы́явіла асаблі́вую руплі́васьць да пра́цы

2.

v.t.

вылуча́ць, выбіра́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

once

[wʌns]

1.

adv.

1) адзі́н раз

He comes once a day — Ён прыхо́дзіць раз у дзень

2) адно́йчы, не́калі, калі́сьці; даўно́

a once powerful nation — не́калі магу́тная на́цыя

once and again — неаднаразо́ва, шматразо́ва

2.

n.

адзі́н раз

Once is enough — Аднаго́ ра́зу дастатко́ва

3.

conj.

калі́, як то́лькі

4.

adj.

ко́лішні

a once friend — ко́лішні ся́бра

- all at once

- at once

- for once

- once and for all

- once in a while

- once more

- once or twice

- once upon a time

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аўты́зм

(ад гр. autos = сам, адзін)

хваравіты стан псіхікі чалавека, які характарызуецца паглыбленнем ва ўласныя ўнутраныя перажыванні, імкненнем адасобіцца ад знешняга свету і паступовым адрывам ад рэальнай дзейнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

галагене́з1

(ад гр. holos = увесь + -генез)

тэорыя эвалюцыі. паводле якой кожны від у межах свайго арэала падзяляецца на два віды, прычым адзін развіваецца паскорана, а другі замаруджана.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

генатэі́зм

(ад гр. heis, henos = адзін, адзіны + theos = бог)

пераходная паміж політэізмам і монатэізмам форма рэлігійных вераванняў, якая прызнае існаванне многіх багоў на чале з адным галоўным богам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лагі́стыка

(гр. logistike = майстэрства лічэння)

1) матэматычная логіка;

2) адзін з кірункаў філасофіі і матэматыкі, які імкнецца атаясаміць матэматыку з логікай, надаючы логіцы чыста сімвалічнае значэнне (параўн. інтуіцыянізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

монагені́зм

(ад мона- + гр. genos = род, паходжанне)

тэорыя ў антрапалогіі, паводле якой усе расы чалавека маюць агульнае паходжанне і ўяўляюць сабой адзін від у біялагічным сэнсе (проціл. полігенізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Кулі́к ’невялікая балотная птушка’ (ТСБМ, Мат. Гом., Сл. паўн.-зах., Сцяшк., Маш., Касп.). Укр. кулик, рус. кулик ’тс’, польск. kulik, kulig, ст.-чэш. kulih, kulik ’тс’. У мовах паўднёвых славян адпаведнікаў няма. Балтыйскія паралелі: літ. kúolinga, kuolìnge ’тс’. Іншыя паралелі ненадзейныя. Назва птушкі гукапераймальная, таму аналіз словаўтваральнай структуры наўрад ці дазволіць рэканструяваць балта-славянскую форму (параўн. Слаўскі, 3, 351–352).

Ку́лікадзін з саламяных снапкоў, якімі пакрываецца страха’ (Нар. сл.). Гл. куль1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перая́да ’прыкры, надаедлівы чалавек’ (Сцяшк. Сл.), перэе́да ’нерваванне; той, хто нервуе, раздражняе’, перэеда́цца ’нервавацца, раздражняць адзін аднаго’ (ТС). Да пера- (гл.) і ⁺ядзіць < прасл. *editi (), параўн. рус. пск., цвяр. перее́дки ’злосная сварка’, польск. jadzić się, jedzić się ’злавацца’, чэш. jedit ’тс’, ст.-чэш. jěditi ’раздражняць’, славен. jezíti, jáditі ’злаваць’, серб.-харв. је́дити ’тс’, ја̏дити ’скардзіцца; прыносіць пакуты’ (Трубачоў, Эт. сл., 6, 40). Тураўскае перэе́да ’абжора’ (ТС) да пера- і е́сці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сухаду́шына ’ўдар кулаком у хрыбет, моцны ўдар’ (Нас., Бяльк.), ’сухотнік’ (Нас.). Хутчэй за ўсё, утворана на базе прыметніка сухаду́шны ’слабасільны’ (Нас.), што да сухі́ ’слабы, хілы; пусты’, параўн. слабаду́шны, маладу́шны, рус. тщеду́шный ’слабасільны’ і пад., другая частка звязана з дух (гл.), параўн. слабы́ ду́хам ’няўстойлівы, падатлівы’. Значэнне ’ўдар’, відаць, на аснове ду́хам ’мігам, хутка’, адны́м ду́хам (ды́хам) ’раптам, за адзін раз’ (ТСБМ), гл. таксама дыхаць; да семантыкі параўн. польск. suche razy ’біццё без крыві’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)