бясхібнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бясхібнага; адсутнасць хібаў, памылак. Бясхібнасць поглядаў. Бясхібнасць вывадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апалітычнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць апалітычнага; ухіленне ад ўдзелу ў грамадска-палітычным жыцці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арганічнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць арганічнага 2 (у 2 знач.); непарыўная звязанасць, суцэльнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

актуальнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць актуальнага; адпаведнасць запатрабаванням сучаснасці. Актуальнасць тэмы. Страціць актуальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвостранасць, ‑і, ж.

Уласцівасць абвостранага (у 3, 4 знач.). Абвостранасць пачуццяў, успрыняцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абавязковасць, ‑і, ж.

Уласцівасць абавязковага. Абавязковасць працы для ўсіх працаздольных членаў грамадства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заблытанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан заблытанага. Заблытанасць справы. Заблытанасць жыццёвых сітуацый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даходнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць даходнага; прыбытковасць. Даходнасць прадпрыемства. Рост даходнасці сельскай гаспадаркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дробязнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць дробязнага (у 1 знач.). Дробязнасць інтарэсах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыямагнетызм, ‑у, м.

Уласцівасць некаторых рэчываў адштурхвацца (а не прыцягвацца) полюсамі магнітаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)