скале́чанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан скалечанага (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скры́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан скрытага (у 2–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слу́шнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць слушнага. Слушнасць заўвагі. Слушнасць думкі. Слушнасць прапановы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стано́ўчасць, ‑і, ж.

Уласцівасць станоўчага. Станоўчасць Сарокі адчуваецца ўсімі персанажамі. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суме́снасць, ‑і, ж.

Уласцівасць сумеснага; сумеснае ажыццяўленне чаго‑н. Сумеснасць дзеянняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэнірава́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан трэніраванага. Трэніраванасць сэрца. Трэніраванасць спартсмена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умі́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан умільнага. Умільнасць позірку. Пачуццё ўмільнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халаднало́мкасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць матэрыялу лёгка ламацца пры нізкай тэмпературы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цягу́часць, ‑і, ж.

Уласцівасць цягучага. Цягучасць металу. Каўчук вызначаецца вялікай цягучасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ядаві́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць ядавітага. Ядавітасць мухамора. Ядавітасць насмешкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)