Verbum

акраве́рш, -а, мн. -ы, -аў, м.

Верш, у якім пачатковыя літары радкоў складаюць якое-н. слова або фразу.

узго́днены, -ая, -ае.

Такі, у якім дасягнута адзінства, згода (у 2 знач.).

Узгодненае рашэнне.

|| наз. узго́дненасць, -і, ж.

уле́жаць, -жу, -жыш, -жыць; зак.

Прабыць на якім-н. месцы лежачы.

І паўгадзіны не ўлежыш у такую спёку.

фераспла́ў, -ла́ву, мн. -ла́вы, -ла́ваў, м. (спец.).

Сплаў жалеза з якім-н. іншым элементам.

|| прым. фераспла́ўны, -ая, -ае.

фотаэлеме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбор, у якім пад уздзеяннем святла ўзнікае электрарухаючая сіла.

цір², -у, м. (спец.).

Састаў з каніфолі, смалы і інш., якім змазваюць стаячы такелаж і рангоўт на караблях.

на́дпіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Кароткі тэкст, змешчаны на якім-н. прадмеце.

Памятны н.

Н. на канверце.

назыўны́, -а́я, -о́е.

У выразе: назыўны сказ — аднасастаўны сказ, у якім галоўны член выражаны формай назоўнага склону назоўніка.

на́рачны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Чалавек, які спецыяльна пасылаецца з якім-н. спешным даручэннем.

Паслаць пісьмо нарачным.

неабжы́ты, -ая, -ае.

Такі, у якім яшчэ мала жылі; неасвоены для жылля.

Неабжытая кватэра.

|| наз. неабжы́тасць, -і, ж.