szkoła

szkoł|a

ж. школа;

~a średnia — сярэдняя школа;

~a podstawowa — пачатковая школа;

~a rzemieślnicza — рамесная школа;

chodzić do ~y — хадзіць у школу; вучыцца ў школе;

dać komu ~ę — правучыць каго; навучыць каго розуму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

агульнаадукацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які дае не спецыяльную, а агульную адукацыю. Агульнаадукацыйная школа. Агульнаадукацыйныя курсы. // Звязаны з агульнай адукацыяй. Агульнаадукацыйныя прадметы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Berúfsschule

f -, -n прафесі́йная шко́ла, прафесі́йнае вучы́лішча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Flíegerschule

f -, -n авіяцы́йнае вучы́лішча, шко́ла лётчыкаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

upper school [ˈʌpəsku:l] n. BrE шко́ла або́ кла́сы для старэ́йшых ву́чняў (ад 14 да 18 гадоў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

злучо́к, ‑чка, м.

Арфаграфічны знак (-), які злучае два словы ў адно; дэфіс, напрыклад: дзе небудзь, школа-інтэрнат, па-новаму, жоўта-зялёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохкла́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае чатыры класы, складаецца з чатырох класаў. Чатырохкласная школа.

2. У аб’ёме чатырох класаў. Чатырохкласная адукацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вая́ние ср., уст., высок.

1. (искусство ваять) скульпту́ра, -ры ж.;

шко́ла жи́вописи и вая́ния шко́ла жы́вапісу і скульпту́ры;

2. (процесс лепки) ле́пка, -кі ж.; (процесс резьбы) разьбя́рства, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Sunday school

нядзе́льная шко́ла (найчасьце́й для навуча́ньня рэлі́гіі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vocational

[voʊˈkeɪʃənəl]

adj.

раме́сьніцкі

a vocational school — раме́сьніцкая шко́ла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)