прыпы́л, ‑у, м.

Спец. Дробны вугальны або графітны пыл, якім прысыпаюць унутраную паверхню ліцейнай формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матэрыялізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак.

Увасобіць (увасабляць) што‑н. у канкрэтныя, рэчыўныя формы.

[Ад фр. matérialiser.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́мбра, ‑ы і дамбра́, ‑ы, ж.

Казахскі народны струнны музычны інструмент з корпусам акруглай формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чорнаруба́шачнік, ‑а, м.

Гіст. Італьянскі фашыст (называецца так з-за чорнай рубашкі — формы італьянскіх фашыстаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эскало́п, ‑у, м.

Падсмажаныя кавалкі мяккага нятлустага мяса (свініны, бараніны, цяляціны і пад.) прадаўгаватай формы.

[Фр. escalope.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эстэтыза́цыя, ‑і, ж.

Наданне чаму‑н. прыгожай знешняй формы, эстэтычная ідэалізацыя чаго‑н. Эстэтызацыя тэхнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфігура́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Знешнія абрысы, формы чаго-н., а таксама ўзаемнае размяшчэнне прадметаў або іх частак у выглядзе якой-н. фігуры.

К. марскіх берагоў.

К. зорак.

|| прым. канфігурацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кастру́ля, -і, мн. -і, -ру́ль, ж.

Пасудзіна, звычайна цыліндрычнай формы, з ручкамі і крышкай для прыгатавання ежы метадам варкі.

|| памянш.-ласк. кастру́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

|| прым. кастру́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кругля́к, -а́ і -у́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. -а́. Тоўстае кароткае палена акруглай формы.

Адрэзаць пару круглякоў ад бервяна.

2. -у́, зб. Нячэсанае круглае бярвенне як будаўнічы матэрыял (разм.).

Хата з тоўстага кругляку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бала́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, бала́д, ж.

1. Невялікі вершаваны твор асобай формы пераважна на легендарную ці гістарычную тэму.

2. Музычны твор эпічнага характару для голасу або інструмента.

|| прым. бала́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)