возоблада́ть сов., уст. атрыма́ць перава́гу, узя́ць верх, запанава́ць; (победить) перамагчы́, пераадо́лець (каго, што).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

букси́р в разн. знач. буксі́р, -ра м.;

◊

взять на букси́р узя́ць на буксі́р;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

одержа́ть сов. / одержа́ть побе́ду атрыма́ць (заваява́ць) перамо́гу, дабі́цца перамо́гі;

одержа́ть верх узя́ць верх;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

отобра́ть сов.

1. (взять обратно) узя́ць, забра́ць, мног. пазабіра́ць; (насильно) адабра́ць, мног. паадбіра́ць;

отобра́ть биле́ты при вхо́де забра́ць (пазабіра́ць, узя́ць) біле́ты пры ўвахо́дзе;

отбери́ у него́ мою́ кни́гу адбяры́ ў яго́ маю́ кні́гу;

2. (выбрать) адабра́ць, мног. паадбіра́ць, вы́браць, мног. павыбіра́ць;

отобра́ть спе́лые я́блоки адабра́ць (паадбіра́ць, вы́браць, павыбіра́ць) спе́лыя я́блыкі;

3. (собрать путём опроса) офиц. узя́ць;

отобра́ть свиде́тельские показа́ния узя́ць паказа́нні све́дак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

take along

узя́ць з сабо́ю

He took his dog along — Ён узя́ў з сабо́ю свайго́ саба́ку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вы́гарадзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.

1. што. Выдзеліць, аддзяліць агароджай.

В. прагон для жывёлы.

2. перан., каго (што). Узяць пад абарону, пазбавіць ад адказнасці, абвінавачання каго-н. з вінаватых (разм.).

В. сябра.

|| незак. выгаро́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

узбрае́нне, -я, н.

1. гл. узброіцца, узброіць,

2. Зброя і боепрыпасы для вядзення вайны, бою.

Новыя віды ўзбраення.

Быць або знаходзіцца на ўзбраенні (пра зброю, якой аснашчаны войскі). Прыняць (узяць) на ў. (таксама перан.: актыўна выкарыстаць што-н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шы́на, -ы, мн. -ы, шын, ж.

1. Гумавы або металічны абруч на вобадзе кола.

2. Цвёрдая накладная павязка на месцы пералому ці іншага пашкоджання для забеспячэння нерухомасці пашкоджаных частак цела.

Узяць у шыны нагу.

|| прым. шы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сі́лай прысл mit Gewált;

узя́ць сі́лай mit Gewált néhmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

квіто́к, ‑тка, м.

Разм. Квітанцыя, талон. Выпісаць квіток. □ Пятрок жа думаў: «Каб хутчэй узяць гэты квіток на дровы ды ехаць дадому». Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)