Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
dukedom
[ˈdu:kdəm]
n.
1) кня́ства, гэ́рцагства n.
2) ты́тул кня́зя ці гэ́рцага
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Excellency
[ˈeksələnsi]
n., pl. -cies
Эксцэле́нцыя (ты́тул)
Your Excellency — Эксцэле́нцыя, Ва́шая Эксцэле́нцыя
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
высокапраасвяшчэ́нстванцарк (тытулізваротдакардыналаў) Eminénz f -, -en;
Ва́ша высокапраасвяшчэ́нстваÉure Eminénz
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
шах
(перс. šah = цар, кароль)
1) тытул манарха ў некаторых краінах Усходу, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул;
2) нападзенне якой-н. фігуры на караля праціўніка ў шахматнай гульні.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
АРХІЕПІ́СКАП
(ад архі... + епіскап),
духоўная асоба вышэйшай ступені хрысціянскай царк. іерархіі. Тытул уведзены ў Рымскай імперыі ў 4 ст. З заснаваннем патрыярхатаў прысвойваўся патрыярхам і мітрапалітам аўтакефальных епархій. Першы на Русі тытул архіепіскапа атрымаў епіскап наўгародскі ў 1165. На Беларусі першым архіепіскапам стаў у пач. 16 ст. епіскап Полацкай епархіі. У 1994 на Беларусі 2 архіепіскапы (праваслаўнай і рымска-каталіцкай царквы).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АГА́-ХАН,
тытулімама мусульманскай шыіцкай секты ісмаілітаў. Нададзены шахам Ірана ў сярэдзіне 19 ст. 46-му імаму Хасану Алі-шаху, пасля якога тытул пераходзіў да яго нашчадкаў: ага-хан II — Алі-шах (п. 1885); ага-хан III — Султан Махамед-шах (1877—1957) прадстаўляў у 1934—37 у Лізе нацый Індыю; ага-хан IV [з 1957 — шах Карым аль-Хусейні (н. 1937)].
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
lady[ˈleɪdi]n.
1. да́ма, па́ні
2. Lady лэ́дзі (тытул);
Lady Diana лэ́дзі Дыя́на
3. the ladiesBrE, infml жано́чы туале́т
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ВЯЛІ́КІ КНЯЗЬ,
найвышэйшы княжацкі тытул на Русі і ў ВКЛ. Вядомы з 10 ст., належаў феад. сюзерэну ўсіх князёў (Вялікі князь кіеўскі), у 12—14 ст. — правіцелям буйнейшых феад. княстваў і асобным прадстаўнікам уплывовых княжацкіх родаў. Пасля стварэння Рус. цэнтралізаванай дзяржавы (канец 15 — пач. 16 ст.) належаў Вялікім князям маскоўскім, з 1547 увайшоў у царскі, а з 1721 у імператарскі тытулы. У ВКЛафіц.тытул Вялікі князь літоўскі, рускі, жамойцкі і інш. зямель; называўся таксама гаспадаром. Быў кіраўніком дзяржавы. Пасля падзелаў Рэчы Паспалітай у канцы 18 ст. тытулам Вялікі князь літоўскі да 1917 карысталіся рас. імператары. Тытул Вялікага князя насілі члены рас. імператарскай сям’і.