Schóppen

m -s, - ку́фаль, ква́рта

beim ~ sítzen* — сядзе́ць за ку́фалем пі́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

aground [əˈgraʊnd] adj., adv. на ме́лі; на мель;

be aground сядзе́ць на ме́лі (таксама перан.);

run aground се́сці на мель;

The ship ran aground. Карабель сеў на мель.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hospitality [ˌhɒspɪˈtæləti] n. гасці́ннасць;

show smb. hospitality гасці́нна, сардэ́чна прыма́ць каго́-н.;

partake of His/Her Majesty’s hospitality iron. быць на ўтрыма́нні яго́/яе́ вялі́касці, сядзе́ць у турме́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цясні́цца

1. (тоўпіцца) sich drängen; sich zusámmendrängen;

2. (быць у цеснаце) sich éinengen; eng [gedrängt] sítzen* [stehen*] (сядзець, стаяць цесна)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

szpilka

ж. шпілька;

siedzieć jak na ~ch — сядзець як на іголках

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

walizka

ж. чамадан; чамаданчык; валізка;

siedzieć na ~ch — сядзець на чамаданах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

czaić się

незак. сядзець у засадзе; чакаць; падпільноўваць; падкрадвацца, падкрадацца; цікаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ся́дзьба ’двор і агародная зямля’ (Бяльк.), ’прысядзібны ўчастак’ (Яўс.). Параўн. старое славін.-каш. старое seʒba ’месцажыхарства, сядзіба’. Прасл. *sedьba < *sědti ’сесці’, *sěděti ’сядзець’ з суф. ‑ba (гл. Варбат, Марфан., 98), параўн. сядзьба́ ’сядзенне’ (Ласт.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дня́мі, прысл.

1. Некалькі дзён таму назад або праз некалькі наступных дзён; на днях. Днямі меўся адбыцца раённы агляд мастацкай самадзейнасці. Асіпенка.

2. З ранку да вечара; на працягу многіх дзён. Чытаць днямі. Днямі сядзець над разлікамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссуту́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Сагнуць спіну; згорбіцца. Сядзець на полцы можна было толькі прыгнуўшы галаву і ссутуліўшыся. Ставер. // Стаць згорбленым, сутулым. [Галі] здалося, што яна схуднела за гэты час — неяк уваліліся вочы, змізарнеў твар, ссутулілася постаць. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)