recondition
[,ri:kənˈdɪʃən]
v.t.
нала́джваць, рамантава́ць
to recondition an old house — адрамантава́ць стары́ дом
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
зламо́ўны, ‑ая, ‑ае.
Уст. Схільны злосна, з’едліва гаварыць пра каго‑, што‑н. Зламоўны стары.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дапра́ўды, прысл.
Разм. Сапраўды. — Што-ж... узрост... Дапраўды пара ў абоз, — думаў стары. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нетрыва́ласць, ‑і, ж.
Уласцівасць нетрывалага. Рэвалюцыя зламала стары лад жыцця, паказала яго нетрываласць. Адамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перано́шаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад перанасіць.
•••
Ношаны і пераношаны — вельмі стары, зношаны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бадзя́чы ’распусны’ (Сцяшк. МГ). Бясспрэчна, да бадзя́цца ’бадзяцца, цягацца, валачыцца’ (гл.). Стары дзеепрыметнік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
alt
a
1) стары́, пажылы́
2) стары́, ране́йшы, былы́
wie ~ sind Sie? — ко́лькі Вам гадо́ў?
ich bin 30 Jáhre ~ — мне 30 гадо́ў
älter wérden — старэ́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
адваява́ць, -ваю́ю, -ваю́еш, -ваю́е; -ваю́й; -ваява́ны; зак.
1. каго-што. Вярнуць у барацьбе, у вайне.
А. сваю зямлю ў захопнікаў.
2. перан. Дамагчыся чаго-н. настойлівасцю.
А. пераходны сцяг.
3. Кончыць ваяваць (разм.).
Салдат сваё адваяваў.
4. Пазбавіцца сілы, моцы ваяваць (разм.).
Я ўжо стары, сваё адваяваў.
|| незак. адваёўваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
герантафілі́я
(ад гр. geron, -ntos = стары + -філія)
разнавіднасць палавой ненармальнасці, палавая цяга да асоб старэчага ўзросту.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
старэ́нькі, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Ласк. За стары (у 1, 3 знач.); вельмі стары. Старэнькія бабкі гаротна ківалі галовамі і цяжка ўздыхалі. Колас. На шэрую прамёрзлую зямлю бязгучна і густа сыплецца першы снег. Гэта відаць праз нашы малыя, старэнькія вокны. Брыль.
2. у знач. наз. старэ́нькі, ‑ага, м.; старэ́нькая, ‑ай, ж. Стары чалавек. Забыўся старэнькі, як некалі ён Трымаўся за шнур свой упарта. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)