тал Месца, дзе растаў снег (Зах. Бел. Др.-Падб.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

хіёнафі́лы

(ад гр. chion = снег + -філ)

расліны і жывёлы, якія засяляюць вобласці з глыбокаснежнымі зімамі і маюць характэрныя прыстасаванні для пражывання ў гэтых умовах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

precipitation [prɪˌsɪpɪˈteɪʃn] n.

1. meteorol. апа́дкі (пра дождж, снег і да т.п.); выпада́нне апа́дкаў;

annual precipitation гадава́я ко́лькасць апа́дкаў

2. chem. асяда́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

thickly [ˈθɪkli] adv.

1. гу́ста;

thickly grown гу́ста заро́слы;

The snow fell thickly. Ішоў густы снег.

2. шчы́льна, мо́цна;

thickly inhabited густанасе́лены

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

táuen

vi (h, s) vimp растава́ць

es taut — снег растае́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schnéesicher

ein ~er Ort — ме́сца, дзе снег ляжы́ць цэ́лую зіму́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Крупе́ц ’незамярзаючы кароткі прыток у басейне Дняпра’ (Яшк.). Параўн. крупа ’град, мокры снег (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наабго́н, прысл.

Абл. Навыперадкі. Снег растане, і ў душных туманах Пабягуць наабгон ручайкі. Гаўрусёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наздры́цца, ‑рыцца; незак.

Разм. Рабіцца наздраватым, порыстым. Дзе-нідзе наздрыўся зімовымі завеямі снег. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазаве́йваць, ‑ае; зак., што.

Завеяць, засыпаць усё, многае. Снег пазавейваў дарогі. Пазавейвала хаты пяском.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)