San Salvador

[sænˈsælvədɔ:r]

г. Сан-Сальвадо́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

São Tomé

[,saʊntəˈmeɪ]

г. Сан-Тамэ́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

São Paulo

[,saʊmˈpaʊloʊ]

г. Сан-Па́ўлу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бая́рын, ‑а; мн. баяры, ‑яраў; м.

1. Гіст. У дапятроўскай Расіі — вышэйшы дараваны сан, а таксама асоба, якой надаваўся гэты сан. Ён, Валуеў, паходзіў ад беларускага баярына Вала, што перабег на службу да маскоўскіх князёў яшчэ перад Кулікоўскай бітвай. Караткевіч.

2. Гіст. Радавіты дваранін, буйны памешчык.

3. Уст. Шафёр, распарадчык на вяселлі ў жаніха, дружна маладога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імпера́тарства, ‑а, н.

1. Сан, тытул імператара, імператрыцы. Адмовіцца ад імператарства.

2. Знаходжанне на троне ў сане імператара, імператрыцы.

3. Праўленне імператара, імператрыцы; манархія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свяшчэ́нства, ‑а, н.

1. Сан, званне свяшчэнніка. Тры ступені свяшчэнства — дыякан, свяшчэннік, епіскап. // Служба, занятак свяшчэнніка. Пакінуць свяшчэнства.

2. зб. Свяшчэннікі; свяшчэннаслужыцелі. Прыезд свяшчэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чантэ́зіма

(іт. centesimo, ад cento = сто)

разменная манета Італіі, Сан-Марына, Ватыкана, роўная 1/100 ліры​2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

San Francisco

нескл. н. г. Сан-Францыска

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

São Tomé and Prі́ncipe

[,saʊntəimeɪəndˈprɪnsɪpeɪ]

Сан-Тамэ́ і Пры́нсыпэ

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schlítten

m -s, - са́н(к)і

~ fáhren* — ката́цца на са́нках

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)