trenchant [ˈtrentʃənt] adj. fml рэ́зкі, ко́лкі, во́стры; з’е́длівы;

trenchant style рэ́зкая мане́ра;

a trenchant argument мо́цны аргуме́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

трэск, -у, м.

1. Сухі, рэзкі гук, які ўтвараецца пры ламанні, трэсканні, разрыванні і пад. чаго-н.

Т. галля.

2. Шум, які ўтвараецца пры рабоце механізмаў, інструментаў і пад.

Т. матора.

Т. кулямёта.

3. перан. Шуміха, пустая балбатня (разм.).

З трэскам (выгнаць, праваліцца і пад.) — ганебна, з вялікім скандалам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́згат, ‑у, М ‑гаце, м.

Пранізлівы, рэзкі гук. Дзікі візгат [бомбаў] перакрыў на хвіліну жалезны гул матораў. Навуменка. Пачуўся лязг ключоў, удары кірак і тапароў, візгат піл. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

burly

[ˈbɜ:rli]

adj. -lier, -liest

1) вялі́кі, ду́жы

2) рэ́зкі, бесцырымо́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brassy

[ˈbræsi]

adj.

1) ме́дны, масяжо́вы

2) Figur. гу́чны й рэ́зкі

a brassy voice — рэ́зкі, гу́чны го́лас

3) informal бессаро́мны, наха́бны

a brassy manner — бессаро́мныя, раьвя́зныя мане́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

abrupt [əˈbrʌpt]adj.

1. ху́ткі, неспадзява́ны, нечака́ны

2. рэ́зкі, гру́бы (пра паводзіны, манеры)

3. круты́ (пра спуск, схіл)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tang [tæŋ] n. рэ́зкі пры́смак або́ пах;

There was a tang of autumn in the air. Дыхнула восенню.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сячка́рня, ‑і, ж.

Сельскагаспадарчая машына для рэзкі саломы на корм, а таксама для здрабнення зялёнай масы раслін па сілас. Сярдзіта зашамкала сячкарня вострымі нажамі, перасякаючы салому на дробныя шматочкі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

anticlimax

[,æntiˈklaɪmæks]

n.

1) рэ́зкі спад (пачуцьця́, зацікаўле́ньня)

2) расчарава́ньне, распру́жаньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

АБРАЗІ́ЎНАЯ АПРАЦО́ЎКА,

апрацоўка металаў, каштоўных камянёў, горных парод, шкла, дрэва, пластмас і інш. матэрыялаў зразаннем тонкага слоя абразіўным інструментам. Асн. прызначэнне — забеспячэнне павышанай дакладнасці і якасці паверхні, што апрацоўваецца. Можа выкарыстоўвацца таксама для чарнавой абдзіркі паверхняў, рэзкі, знімання вял. прыпускаў. Да абразіўнай апрацоўкі адносяцца паліраванне, шліфаванне, ханінгаванне, даводка, прыцірка, абразіўна-імпульсная апрацоўка, суперфінішаванне і г.д.

т. 1, с. 35

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)