dojmujący

пранізлівы;

dojmujący chłód — пранізлівы холад;

dojmujący ból — рэзкі (востры) боль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

abrasive

[əˈbreɪsiv]

1.

adj.

1) абразі́ўны; шліфава́льны

2) рэ́зкі, гру́бы

an abrasive voice — рэ́зкі го́лас

2.

n.

абразі́ў -ву m., шліфава́льны матэрыя́л

Sandpaper is an abrasive — Нажда́чная папе́ра — абразі́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Верць! — выклічнік, які азначае ’рэзкі паварот, хуткасць руху’ (КТС, Мядзв.). Укр. верть, рус. верть, серб. вр̏ц ’тс’. Адваротнае ўтварэнне ад *вертети па аналогіі да дзеясловаў, якія перадаюць гукаперайманні.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

harsh [hɑ:ʃ] adj.

1. гру́бы, рэ́зкі

2. суро́вы; непрые́мны; лю́ты;

a harsh winter суро́вая зіма́

3. крыклі́вы (пра колер)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shrill [ʃrɪl] adj.

1. прарэ́злівы; рэ́зкі, вісклі́вы;

a shrill whistle прарэ́злівы свіст

2. шу́мны, неўтайма́ваны;

shrill protests шу́мныя пратэ́сты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пераваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Рэзкі паварот, карэнныя змены ў развіцці чаго-н.

П. у навуцы.

2. Карэнная змена ў дзяржаўным жыцці.

Дзяржаўны п.

3. Паварот з аднаго боку на другі.

П. цераз крыло (фігура вышэйшага пілатажу). Скачок з пераваротам (у гімнастыцы).

|| прым. пераваро́тны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

я́ркі, -ая, -ае; ярчэ́й; ярчэ́йшы.

1. Які вылучае моцнае святло, асляпляльны, зіхатлівы.

Яркае святло.

Я. агонь.

Яркае сонца.

Ярка (прысл.) гарэць.

2. Пра колер: рэзкі па чысціні і свежасці тону.

Я. колер.

Яркая зеляніна.

3. перан. Выдатны ў якіх-н. адносінах.

Я. талент.

Яркая дата.

Ярка (прысл.) адлюстраваць.

|| наз. я́ркасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

надры́ўны, ‑ая, ‑ае.

Рэзкі, хваравіта напружаны, з надрывам (у 3 знач.). Надрыўны плач. □ Лясы шумелі на трывогу, І голас іх надрыўны быў. Глебка. Недзе ў канцы вагона надрыўным басам закрычаў чалавек. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераско́к, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. пераскочыць (у 1 знач.).

2. перан. Рэзкі пераход. Нечаканы пераскок на зусім іншую тэму і гэтыя мае інтанацыі, відаць, проста такі ашаламілі Антаніну Аркадзьеўну. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смярдзю́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Невялікі драпежны звярок з каштоўным футрам, які выдзяляе смярдзючы рэзкі пах; скунс.

2. Назва розных раслін (траў), якія вызначаюцца вострым непрыемным пахам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)