regulowanie

н. рэгуляванне;

regulowanie ruchu ulicznego — рэгуляванне вулічнага руху

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

speed trap [ˈspi:dˌtræp] n. рада́р для кантралява́ння ху́ткасці даро́жнага ру́ху; ча́стка даро́гі, дзе ёсць «лаву́шкі» для шафёраў-ліхачо́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мультыпліка́цыя, ‑і, ж.

Спец. Кіназдымка асобных рысункаў або фігур, якія паказваюць паслядоўна размешчаныя моманты руху, ад чаго на экране атрымліваецца ілюзія руху нерухомых прадметаў. // Рысункі, фігуры, якія з’яўляюцца аб’ектам такой здымкі.

[Ад лац. multiplicatio — памнажэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бягу́чы, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца ў руху.

Бягучая вада.

Шукай бягучага ваўка след.

2. Які зараз адбываецца, цяперашні, штодзённы.

Бягучыя справы.

Б. момант.

|| наз. бягу́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэгуліро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік, спецыяліст, які займаецца рэгуліроўкай чаго-н.

Р. дарожнага руху.

Р. механізмаў.

|| ж. рэгуліро́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. рэгуліро́ўшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зы́бкі, -ая, -ае.

1. Які можа зыбацца, гушкацца; гнуткі.

Зыбкае балота.

Зыбкая кладка.

2. Які знаходзіцца ў стане лёгкага руху, хістання.

Зыбкая паверхня возера.

|| наз. зы́бкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

учасці́ць, -ашчу́, -асці́ш, -асці́ць; -асці́м, -асціце́, -асця́ць; -а́шчаны; зак., што.

Зрабіць больш частым.

У. абарачальнасць аўтобусаў.

У. рытм руху.

|| незак. учашча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. учашчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Паскара́льнік ’прыстасаванне для павелічэння руху, працэсу’ (ТСБМ). Калька з рус. ускоритель ’тс’. Да ско́ры (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абцяка́льнік, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне, якое змяншае супраціўленне паветра пры руху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жгу́цікавыя, ‑ых.

Група прасцейшых арганізмаў, органамі руху ў якіх з’яўляюцца жгуцікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)