плашч, ‑а, м.

Лёгкае паліто пераважна з непрамакальнай тканіны. Скінуўшы мокры, задубянелы ад дажджу плашч, Мікола павесіў яго каля печы, прывітаўся. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пруса́к ​1, ‑а, м.

Рыжы таракан. Асмялеўшыя ўночы прусакі тлумна падаліся бліжэй да печы, хаваючыся ў шчылінах. Колас.

пруса́к ​2,

гл. прусакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпо́лак, ‑лка, м.

1. Дошка каля печы, на якой мацуецца пол ​2.

2. Спец. Адна з дзвюх дошчачак ленчыка ў кавалерыйскім сядле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спра́жыцца, ‑жыцца; зак.

Стаць гатовым у выніку пражання. Мы [салдаты] стаім на каленках супроць печы і чакаем, пакуль спражыцца на вячэру гарох. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталя́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Разм. Тое, што і сталярнічаць. [Марцін] па-звычайнаму займаўся ўсім пакрысе: шыў, сталярыў, ладзіў коміны і печы. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смыле́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -лі́ць; незак. (разм.).

1. Пячы, балець (ад апёкаў, ран і пад.).

Смылелі папечаныя пальцы.

2. перан. Пра душэўны боль: мучыць, непакоіць.

Смыліць душа па сыне.

3. Слаба, без полымя гарэць; тлець.

Ледзь смыляць у печы сырыя палены.

|| наз. смыле́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

иста́пливать​I несов.

1. (нагревать топкой) напа́льваць (што); (печь) выпа́льваць (у печы);

2. (расходовать на топку) разг. спа́льваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Кэ́бка ’прымурак’ (Сл. паўн.-зах.), ’ямка ў печы’ (Шатал.). Гл. кебка, кыбка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пыла́ць ’гарэць полымем’: дровы пылаюць у печы (Некр.). Русізм? Гл. палаць ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зна́йка, ‑і, м.

Разм. Пра чалавека, які імкнецца паказаць, што многа ведае. Нязнайка на печы ляжыць, а знайка па дарозе бяжыць. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)