аўло́с

(гр. aulos)

духавы інструмент, падобны да флейты, які быў пашыраны ў Стараж. Грэцыі, Стараж. Рыме і краінах Міжземнамор’я.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лактабацы́лы

(н.-лац. lactobacillus)

малочна-кіслыя бактэрыі; пашыраны паўсюдна на раслінах, малочных прадуктах, у кішачным тракце жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мако́ма

(н.-лац. macoma)

марскі двухстворкавы малюск, які пашыраны ў халодных і ўмераных водах; з’яўляецца ежай для рыб, крабаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мікрама́та

(н.-лац. micrommata)

павук сям. sparassidae, які пашыраны ў Еўропе і Зах. Сібіры; жыве ў разнатраўі на ўзлесках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

міксі́ны

(н.-лац. myxini, ад гр. myksa = слізь)

атрад агнатаў класа кругларотых; пашыраны ў морах, прамысловага значэння не маюць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пава́на

(ісп. pavana, ад лац. pavo, -onis = паўлін)

бальны танец, які быў пашыраны ў Еўропе ў 16—17 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сата́ліі

(н.-лац. sotalia)

род дэльфінаў, пашыраны ў тропіках і субтропіках; жывуць у прыбярэжных частках мораў і ў рэках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

серпулі́ды

(н.-лац. serpulidae)

сямейства кольчатых чарвей класа многашчацінкавых; пашыраны ў морах, некаторыя жывуць у прэсных вадаёмах пячор Югаславіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скунс

(англ. skunks, мн. ад skunk)

невялікі звярок сям. куніц, з бліскучым цёмным футрам, пашыраны ў Паўн. Амерыцы; смярдзючка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

танаіда́цэі

(н.-лац. tanaidacea)

атрад вышэйшых ракаў, які ў сусветнай фауне налічвае звыш 500 відаў; пашыраны пераважна ў морах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)