Verbum

шлёнка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Авечка шлёнскай пароды.

2. Футра гэтай авечкі.

ято́ўе, ‑я, н.

Спец. Месца, яма ў рацэ, дзе зімуюць некаторыя пароды рыб (бялуга, асятрына і інш.).

шліф, ‑а, м.

1. У геалогіі — тонкая адшліфаваная празрыстая пласцінка мінералу ці горнай пароды, якая служыць для мікраскапічнага даследавання. Шліфы акамянелай драўніны. □ Невялікі шліф пароды пад мікраскопам нагадвае стракатую мазаіку з малюсенькіх крышталікаў. «Маладосць».

2. У тэхніцы — узор металу ці металічнага сплаву для макра- або мікраскапічнага даследаванняў.

[Ням. Schliff.]

грыфо́н, ‑а, м.

1. Тое, што і грыф ​¹ (у 1 знач.).

2. Даўгашэрсны сабака з пароды выжлаў.

галагу́т, ‑а, М ‑гуце, м.

Галагуцкі певень, певень галандскай пароды. Жыў-быў на свеце і певень-галагут. Вітка.

сабакаво́дства, ‑а, н.

1. Развядзенне сабак і паляпшэнне іх пароды. Паляўнічае сабакаводства.

2. Асобная гаспадарка па развядзенню сабак.

сенберна́р, ‑а, м.

Парода вялікіх дужых, пераважна даўгашэрсных сабак, якія маюць добры нюх, а таксама сабака гэтай пароды.

[Ад імені манастыра Saint-Bernard у Альпах, дзе гэтую пароду сабак разводзяць для аказання дапамогі падарожнікам у гарах.]

сму́шкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да смушка. Смушкавая авечкагадоўля. Смушкавыя пароды авечак. // Зроблены са смушка. Смушкавая шапка.

дог, ‑а, м.

Парода дужых сабак з кароткай поўсцю, тупой мордай і моцнымі сківіцамі, а таксама сабака гэтай пароды.

[Ад англ. dog — сабака.]