парэнхімато́зны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Тое, што і парэнхіматычны.

2. Звязаны са страваваннем, якое ажыццяўляецца плазмай клетак. Парэнхіматозныя органы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перцэ́пцыя, ‑і, ж.

Спец. Успрыманне, непасрэднае адлюстраванне аб’ектыўнай рэальнасці ў той момант, калі яна дзейнічае на нашы органы пачуццяў.

[Лац. perceptio — разуменне, пазнаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае сваёй мэтай караць каго‑н., прызначаны для пакарання. Карныя меры. Карныя органы. Карны атрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́сцыя, ‑і, ж.

Тонкая абалонка са злучальнай тканкі, якая пакрывае асобныя мышцы або групы іх, а таксама некаторыя органы.

[Ад лац. fascia — павязка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчу́пік, ‑а, м.

У біялогіі — членісты прыдатак ля ротавай поласці насякомых, ракападобных, мнаганожак, на якім знаходзяцца розныя органы пачуццяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эйдэты́зм, ‑у, м.

Разнавіднасць вобразнай памяці, якой уласціва захоўваць яркія вобразы прадметаў пасля спынення іх уздзеяння па органы пачуццяў.

[Ад грэч. éidos — вобраз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палавы́ I биол. полово́й;

~вы́я о́рганы — половы́е о́рганы

палавы́ II

1. (о масти) поло́вый; (желтоватый со светлым хвостом и гривой — о лошади) соло́вый; (о подобной масти коровы) све́тло-бу́рый;

2. све́тло-жёлтый; па́левый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сарамата́ ’патаемныя часткі цела’ (Сл. ПЗБ), соромота́ ’палавыя органы’ (ТС), сарама́ценне ’тс’ (Байк. і Некр.), сарама́та ’сорам, ганьба’, сарама́ціць ’дакараць, выклікаючы пачуццё сораму’, ’ганьбіць, няславіць’ (КЭС). Да сорам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пракурату́ра, ‑ы, ж.

Дзяржаўны орган, які ажыццяўляе нагляд за выкананнем законаў і падтрымлівае ў судзе абвінавачанне ад імя дзяржавы. Органы пракуратуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кане́чнасці, ‑ей; адз. канечнасць, ‑і, ж.

Рукі і ногі ў чалавека, органы руху ў жывёлы. Верхнія канечнасці. Ніжнія канечнасці. Заднія канечнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)