і́нкі, ‑аў.

Старажытны народ высокай культуры, які жыў на тэрыторыі Перу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курдзю́к, ‑а, м.

Тлушчавае адкладанне каля хваста ў некаторых народ авечак.

[Ад цюрк. куйрук — хвост.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

many​1 [ˈmeni] n.

1. мно́ства; мно́гія;

a good/great many вялі́кае мно́ства; ве́льмі шмат

2. : the many бо́льшасць (людзей), ма́сы, наро́д

♦

as many as сто́лькі ж

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ры́нуць сов., разг.

1. оста́вить, бро́сить;

усё ры́нулі і пайшлі́ — всё бро́сили и ушли́;

2. перен. хлы́нуть, ри́нуться, бро́ситься;

наро́д ры́нуў на пло́шчу — наро́д хлы́нул (ри́нулся, бро́сился) на пло́щадь;

◊ кі́нуць-р. — бро́сить на произво́л судьбы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ку́рды, -аў, адз. курд, -а, м.

Народ іранскай моўнай групы, які жыве ў Паўднёва-Заходняй Азіі, краінах Блізкага Усходу і ў Расіі.

|| ж. курдзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ку́рдскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

скалыхну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Зварухнуцца, захістацца.

Паверхня вады скалыхнулася.

Калыска скалыхнулася (гайданулася з боку ў бок).

2. перан. Узрушыцца, захвалявацца, прыйсці ў рух.

Бач, ад песні яго скалыхнуўся народ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

туві́нцы, -аў, адз. -ві́нец, -нца, м.

Народ цюркскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Тува, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. туві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. туві́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эскімо́сы, -аў, адз. -мо́с, -а, м.

Народ, які складае карэннае насельніцтва тэрыторыі ад Грэнландыі, палярнага ўзбярэжжа Паўночнай Амерыкі да ўсходняга краю Чукоткі.

|| ж. эскімо́ска, -і, ДМ -мо́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. эскімо́скі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

крэ́мній, ‑ю, м.

Хімічны элемент, які ўваходзіць у састаў большасці горных народ.

[Ад грэч. krēmnos — скала.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кхме́ры, ‑аў; адз. кхмер, ‑а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Кампучыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)