aim
[eɪm]
1.
v.t.
прыцэ́льваць, накіро́ўваць, скіро́ўваць
to aim a gun — прыцэ́льваць гарма́ту
to aim a talk (speech) at — скірава́ць гу́тарку да каго́, гавары́ць да каго́
2.
v.i.
1) цэ́ліцца, прыцэ́львацца
2) імкну́цца да чаго́; стара́цца
She aims for perfection — Яна́ імкне́цца да даскана́ласьці
We aim to please — Мы стара́емся дагадзі́ць
3) informal наме́рвацца, мець наме́р; зьбіра́цца
I aim to go — Зьбіра́юся пайсьці́
3.
n.
1) прыцэ́льваньне n.
2) прыцэ́л -у m.
to take aim (at) — браць на прыцэ́л, прыцэ́львацца, нацэ́ліцца на каго́-што
3) мэ́та f.; наме́р -у m.
•
- take aim
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
займе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак., каго-што.
1. Абзавесціся кім‑, чым‑н., набыць каго‑, што‑н. Займець дзяцей. Займець карову. □ Апанас займеў сваю хату і крыху паставіў на ногі гаспадарку. Кавалёў. // Набыць, здабыць. Там жа, на Урале, Сцяпан займеў спецыяльнасць шахцёра. І працаваў не абы-як. Гроднеў.
2. Завесці, устанавіць. — Вось такі займець парадак у калгасе ўсюды можна! Броўка.
3. Адчуць (жаданне, ахвоту і пад.). Іра сама спынілася ля старэнькай форткі, і я зразумеў, што яна займела намер паглядзець маё халасцяцкае жытло. Сабаленка. І па суровай постаці Нялёгка зразумець, Якія словы вострыя І думкі ён займеў. Панчанка.
•••
Займець моду — тое, што і узяць моду (гл. узяць).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазні́цца, пазнюся, познішся, позніцца; незак.
1. З’яўляцца пазней вызначанага часу. Пазніцца на заняткі. □ [Ядзя:] — Заўтра новы дом пачынаем будаваць. Вось ранічкай і прыходзь сюды. Ды глядзі не пазніся. Асіпенка. Была ўжо глыбокая восень, але снег па нейкіх прычынах пазніўся. Ігнаценка.
2. Выконваць што‑н. пазней, чым трэба, чым прызначана. Пазніцца з выкананнем плана. Пазніцца з сяўбой. □ Васіль меў намер прайсці яшчэ раз папярэдзіць брыгадзіраў, каб яны не пазніліся з выездам брыгад на працу. Шамякін.
3. Затрымлівацца дзе‑н. — Толькі ты не пазніся там вельмі. Сам ведаеш — ваенны час, ноччу і з горада могуць не прапусціць, — папярэдзіў .. [Роўду] Бондар. Машара. — Збегай, — згадзіўся Міканор, — толькі не пазніся, завідна прыходзь. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
design1 [dɪˈzaɪn] n.
1. план;
a design for a garden план са́ду;
a design for a dress эскі́з суке́нкі
2. прае́кт; чарцёж; канстру́кцыя; дыза́йн;
the design of a building прае́кт буды́нка;
the design of a car канстру́кцыя аўтамабі́ля
3. узо́р; малю́нак;
a vase with a design of flowers on it ва́за з кве́ткавым узо́рам
4. наме́р, заду́ма;
by design з наме́рам
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
counsel
[ˈkaʊnsəl]
1.
n.
1) нара́ды pl., супо́льнае абмеркава́ньне
2) пара́да, прапано́ва f.
to give good counsel — даць до́брую пара́ду
3) наме́р -у m., пля́ны pl.
4) адвака́т -а m., гру́па адвака́таў
2.
v.t.
ра́іць, рэкамэндава́ць
3.
v.i.
ра́іцца, супо́льна абмярко́ўваць, ве́сьці нара́ду
•
- keep one’s counsel
- take counsel
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
vórhalten
*
1.
vt
1) трыма́ць (перад чым-н.)
2) (D) папрака́ць (каго-н. за што-н.)
2.vi хапа́ць, става́ць
der Vórsatz hat nicht lánge vórgehalten — (до́бры) наме́р быў ху́тка забы́ты
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
заяві́ць, ‑яўлю, ‑явіш, ‑явіць; што, аб чым, пра што або са злучн. «што» і без дап.; зак.
Паведаміць, сказаць аб чым‑н. адкрыта, катэгарычна. Заявіць аб сваім намеры. □ Даведаўшыся ад Міхася, што ён .. збіраецца ў Адэсу, старая заявіла: — І я паеду з мужыкамі. Не кожны дзень такое бывае. Б. Стральцоў. — Трэба зразумець, хто намі кіруе і чаму, трэба голасна заявіць аб сваім праве і падтрымаць гэтае права сілаю. Колас. // Паведаміць у якія‑н. органы. Заявіць у міліцыю. □ Праз хвілін дзесяць .. [Міхал] быў ужо ў сельсавеце і заявіў, што бачыў каля рэчкі труп. Чорны. [У Зосі] зусім даспявае намер: «Усё роўна ж заяўлю. Скажу заўтра ў хаце, што пайду бацькі даведацца, а сама пайду і заяўлю». Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цэ́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; незак.
1. Накіроўваць стрэл, удар у каго‑, што‑н. Бяры, мілы, Трохлінейку, два падсумкі, патранташ, Цэлься ворагу ў сэрца, не прамаж. Крапіва. Анісім доўга і пільна цэліўся і стрэліў дуплетам. Сачанка. Ён [дзядзька] прымасціўся бачком на валун, Біў па зубілу, як быццам не цэліўся. Лужанін. // Імкнуцца зрабіць што‑н., накіроўвацца на пэўнае дзеянне. Галасок ужо зноў трымаў у руцэ чарку,.. цэліўся чокнуцца з Клаўдзяй. Савіцкі. Лістам сцелецца, а ўкусіць цэліцца. Прымаўка.
2. перан. Мець на ўвазе каго‑, што‑н.; мець намер завалодаць чым‑н., заняць якое‑н. становішча. Сынок Станіслава Крукоўскага Роберт яшчэ пры .. Пілсудскім усё маё золата ў Варшаве праглынуў і цяпер, кажуць, ужо на фальварак цэліцца. Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
goal
[goʊl]
n.
1) мэ́та f., наме́р -у m., паста́ўленая зада́ча
goal of his life — мэ́та яго́нага жыцьця́
2) мяжа́, цэль f. (стральбы́)
3) фі́ніш -у m. (у спо́рце)
4) гол -а m. (у гульні́)
5) бра́мнік -а, варата́р -а́ m. (у спо́рце)
6) бра́ма, бра́мка f., варо́ты pl.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
vórhaben
* vt
1) мець наме́р, збіра́цца
was hast du mórgen vor? — што ты ро́біш за́ўтра?
2) насі́ць спе́раду (пра вопратку)
éine Schürze ~ — быць у фартуху́
3) займа́цца (чым-н.), працава́ць (над чым-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)