дуду́к, ‑а, м.

Духавы драўляны музычны інструмент у выглядзе трубкі з 9 адтулінамі; пашыраны ў народаў Каўказа.

[Тур. düdük.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

металафо́н, ‑а, м.

Ударны музычны інструмент, які складаецца з металічных пласцінак, падабраных па гучанню ў адпаведным парадку.

[Ад грэч. metallon — метал і phōnē — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антра́кт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Кароткі перапынак паміж дзеямі спектакля ці аддзяленнямі канцэрта.

2. Невялікі музычны твор для выканання паміж дзвюма дзеямі оперы, п’есы.

|| прым. антра́ктны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

квінтэ́т, -а, М -тэ́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Ансамбль з пяці выканаўцаў.

К. цымбалістаў.

2. Музычны твор для пяці галасоў або для пяці інструментаў.

К.

Мікалая Аладава.

|| прым. квінтэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ла́дзіць², -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; незак., што.

1. Рамантаваць, папраўляць, падрыхтоўваць, рабіць што-н. прыгодным для карыстання.

Л. сані.

2. Рабіць, ствараць, спраўляць, арганізоўваць.

Л. вяселле.

3. Настройваць музычны інструмент.

Л. баян.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Bass

m -es, Bässe

1) бас

2) кантраба́с (музычны інструмент)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

экспро́мт, ‑а, М ‑мце, м.

1. Верш, музычны твор і пад., створаныя адразу, без папярэдняй падрыхтоўкі; прамова, трапны адказ, сказаныя без папярэдняга абдумвання. [Я. Колас] перасягаў маладзейшых і ў жартах, і ў экспромтах, і ва ўдалых тостах. Лужанін.

2. Спец. Невялікі музычны твор, напісаны ў свабоднай форме. Экспромт Рахманінава.

[Ад лац. expromptus — гатовы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фартэпія́на, нескл., н.

Клавішны струнны музычны інструмент (раяль і піяніна). Піяніст жмурыўся. Нібы жывая істота, уздыхала фартэпіяна. Мікуліч.

[Іт. fortepiano.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́ра¹, -ы, мн. -ы, лір, ж.

1. Старажытнагрэчаскі струнны шчыпковы музычны інструмент, які лічыцца сімвалам паэтычнай творчасці.

Л. песняра.

2. Даўнейшы народны беларускі струнны смычковы інструмент.

|| прым. лі́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

секстэ́т, -а, М -тэ́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Музычны твор для шасці выканаўцаў з самастойнымі партыямі для кожнага.

2. Ансамбль з шасці выканаўцаў такога твора.

С. цымбалаў.

|| прым. секстэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)