дарсанваліза́цыя, ‑і, ж.

Метад электратэрапіі; прымяненне імпульснага току высокай частаты малой сілы і высокага напружання для лячэння неўрозаў, мясцовых парушэнняў жыўлення тканак.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іголкатэрапі́я, ‑і, ж.

Метад лячэння, пры якім уводзяць у тканкі арганізма металічныя іголкі рознай даўжыні ў строга вызначаныя месцы на паверхні цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лекцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лекцыі, звязаны з ёю. Лекцыйныя гадзіны. Лекцыйны метад выкладання. // Прызначаны для чытання лекцый. Лекцыйная зала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотаметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фотаметрыі; звязаны з фотаметрыяй. Фотаметрычны метад. // Заснаваны на фотаметрыі; які робіцца шляхам фотаметрыі. Фотаметрычныя вымярэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

realism [ˈri:əlɪzəm] n.

1. рэалі́зм (навуковы погляд на рэчы, з’явы)

2. (таксама Realism) рэалі́зм (творчы метад у літаратуры і мастацтве)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rigorous [ˈrɪgərəs] adj.

1. стро́гі; суро́вы;

ri gorous measures стро́гія ме́ры

2. дакла́дны;

a rigorous scientific method дакла́дны навуко́вы ме́тад

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

укарані́ць, -раню́, -рэ́ніш, -рэ́ніць; -ранёны; зак., што.

1. Пасадзіўшы, даць умацавацца ў глебе каранямі.

2. перан. Садзейнічаць трываламу замацаванню чаго-н. у практыцы; прымусіць увайсці ў быт, свядомасць і пад.

У. гаспадарчы разлік.

У. новы метад у вытворчасць.

|| незак. укараня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. укаране́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

баратэрапі́я, ‑і, ж.

Спец. Метад лячэння, пры якім штучна змяняецца атмасферны ціск, каб павялічыць папаўненне крывёй сасудаў якога‑н. органа або часткі цела чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гамеапа́тыя, ‑і, ж.

Метад лячэння хваробы малымі дозамі таго лякарства, якое ў вялікіх дозах выклікае ў здаровага чалавека з’явы, падобныя на сімптомы самой хваробы.

[Ад грэч. homojos — падобны і pathos — хвароба.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінхрані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які вызначаецца сінхранізмам; які сведчыць аб сінхранізме чаго‑н. Сінхранічныя табліцы. Сінхранічны метад у мовазнаўстве.

2. Тое, што і сінхронны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)