хро́мавы

1. хім Chrom- [kro:m-];

хро́мав ая кіслата́ Chrómsäure f -;

2. (пра скуру) Chrom- [kro:m-]; chrómledern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

◎ Паўчы́хуравацца ’прагаладацца’ (Ян.). Няясна. Магчыма, да чухацца ’свярбець’, укр. чіхрати ’церціся’, ’драпаць’, чухраться ’драцца, драпацца’, якія Слаўскі (1, 124) выводзіць з czesać ’часаць’. Слова магло першапачаткова абазначаць ’стан, калі нешта дзярэ, паліць, як кіслата ў пустым страўніку’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Капро́н ’штучнае валакно з сінтэтычнай смалы капралактаму’ (ТСБМ), у склад якога ўваходзіць капронавая кіслата, якая была так названа паводле лац. назвы ’казы’ — capra (невялікая колькасць кіслаты маецца ў казіным малацэ) (Шанскі, 2 (К), 58; ЕСУМ, 2, 376).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хло́рный хим. хло́рны;

хло́рная кислота́ хло́рная кіслата́;

хло́рная и́звесть хло́рная ва́пна, разг. хлёрка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Säure

f -, -n

1) хім. кіслата́

2) кіслі́на; кі́слы смак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

mlekowy

біял., мед. малочны;

kwas mlekowy — малочная кіслата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

burn into

прае́сьці

the acid has burned into the metal — кіслата́ прае́ла мэта́л

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

салици́ловый хим., фарм. саліцы́лавы;

салици́ловая кислота́ хим. саліцы́лавая кіслата́;

салици́ловый натр фарм. саліцы́лавы натр.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

выесці дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. З’есці ўнутраную частку чаго-н.

    • В. начынку.
    • Не варты выедзенага яйца (не мае ніякага значэння; размоўнае).

  2. З’есці ўсё, што знаходзіцца ў чым-н.

    • В. міску крупніку.

  3. Пашкодзіць, разбурыць чым-н. едкім.

    • Кіслата выела дзірку ў тканіне.
    • Дым выеў вочы (стала балюча глядзець ад дыму).

|| незакончанае трыванне: выядаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

саліцылавы, ‑ая, ‑ае.

У выразах: саліцылавая кіслата — арганічнае злучэнне, якое выкарыстоўваецца для прыгатавання лекавых рэчываў і фарбавальнікаў; саліцылавы натр — соль саліцылавай кіслаты, якая выкарыстоўваецца як гарачкапаніжальны і процірэўматычны сродак; саліцылавы спірт — бясколерныя крышталі арганічнага паходжання, якія выкарыстоўваюцца як сродак абязбольвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)