гем

(гр. haima = кроў)

небялковая частка гемаглабіну, жалезазмяшчальнае злучэнне, якое пры акісленні ператвараецца ў гемацін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гемэрытры́н

(ад гем + гр erythros = чырвоны)

рэчывы, якія афарбоўваюць кроў кольчатых чарвей у ружовы колер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лейкемі́я

(н.-лац. leucaemia, ад гр. leukos = белы + haima = кроў)

уст. тое, што і лейкоз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

о́стыі

(лац. ostium = уваход, адтуліна)

шчылінападобныя адтуліны ў членістаногіх, праз якія кроў паступае ў сэрца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

-эмія, -емія

(гр. haima = кроў)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «захворванне крыві».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Geblüt

n -(e)s кроў; пахо́джанне; род

aus ádligem [édlem] ~ — шляхе́цкага пахо́джання

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gerínnen

* vi (s) скіса́ць, абрызга́ць, згуса́ць (пра малако); запяка́цца (пра кроў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

павысмо́ктваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Высмактаць усё, многае. Павысмоктваць сок з апельсінаў. □ [Варановіч:] — Цяляты ўжо ног не цягаюць, [авадні] усю кроў з іх па высмоктвалі. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параспуха́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Распухнуць — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. Твар палоннага акрываўлены, вочы і губы параспухалі, з носа цячэ кроў. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыва́ўнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая лекавая расліна сямейства складанакветных з пёрыстымі рассечанымі лістамі і моцным пахам. Рыбачка падняла яго, схавала, Крываўнікам на ранах кроў спыніла. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)