меркантылі́зм, ‑у, м.

1. Эканамічная тэорыя і палітыка ўрада, якая існавала ў Еўропе ў 16–18 стст., заснаваная на тым, што дабрабыт краіны залежыць быццам бы не ад развіцця вытворчасці, а ад перавагі вывазу тавараў з краіны над прывозам і накаплення грашовых капіталаў.

2. перан. Кніжн. Схільнасць да нажывы, гандлярства.

[Фр. mercantilisme ад іт. mercante — гандаль.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацыяна́льна-вызвале́нчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нацыянальнай барацьбы за вызваленне краіны, народа ад чужаземнага прыгнёту. Нацыянальна-вызваленчы рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імігра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Перасяленец з якой‑н. краіны. Ёсць у Канадзе шмат імігрантаў, у тым ліку славян. Брыль.

[Ад лац. immigrans, immigrantis — перасяленец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франкамо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае французскую мову ў якасці дзяржаўнай мовы (звычайна пра краіны Афрыкі — былыя французскія і бельгійскія калоніі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Occident

[ˈɑ:ksɪdənt]

n.

1) За́хад -у m. (краі́ны Захо́дняй Эўро́пы й Амэ́рыкі)

2) за́хад -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кабата́ж

(фр. cabotage)

прыбярэжнае суднаходства паміж партамі адной краіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зале́жны

1. зави́симый;

~нае стано́вішча — зави́симое положе́ние;

~ныя краі́ны — зави́симые стра́ны;

2. грам. подчинённый, страда́тельный;

○ з. стан — страда́тельный зало́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Eurozone [ˈjʊərəzəʊn] n. the Eurozone еўразо́на (краіны Еўрасаюза, якія карыстаюцца еўра як агульнай грашовай адзінкай)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

extradite [ˈekstrədaɪt] v. fml (from, to) выдава́ць ула́дам і́ншай краі́ны чалаве́ка, які́ абвінавачваецца ў злачы́нстве

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

heartland [ˈhɑ:tlænd] n. (таксама heartlands) цэнтра́льная або́ са́мая ва́жная ча́стка краі́ны, кра́ю і да т.п.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)