Áuslaut

m -(e)s, -e лінгв. канцавы́ гук [склад]; кане́ц сло́ва

im ~ — на канцы́ сло́ва [cкла́да]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

a. E.

=

1.

am Ende – у канцы, напрыканцы

2.

als Ersatz – у якасці замены [заменнік]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hand-to-mouth [ˌhændtəˈmaʊθ] adj., adv. бе́дны; у бе́днасці

♦

live from hand to mouth ≅ ледзь зво́дзіць канцы́ з канца́мі; з дня на дзень перабіва́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заво́страны spítzig, spitz; Spitz-, zúgespitzt (тс. перан.); spítz áuslaufend, verjüngt (які звужваецца на канцы);

заво́страны нос Spítznase f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Ко́лавараты ’вароты ў канцы вёскі’ (Бяльк., Нас. Доп.). Гл. калаварот.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

калато́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Прылада ў выглядзе палачкі з сучкамі на ніжнім канцы для збівання масла, размешвання чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшла́г

(ням. Abschlag)

адварот на канцы рукава; наогул ніжняя частка рукава.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аўсла́ут

(ням. Auslaut)

лінгв. пазіцыя гуку або гукаспалучэння ў канцы слова.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ласо́

(фр. lasso, ад ісп. lazo)

аркан з рухомай пятлёй на канцы для лоўлі жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пастскры́птум

(лац. post scriptum = пасля напісанага)

прыпіска ў канцы пісьма пасля подпісу (абазначаецца літарамі P.S.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)