інфузо́рны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: інфузорная зямля гл. зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мё́рзлы, -ая, -ае.

1. Які зацвярдзеў ад марозу.

Мёрзлая зямля.

2. Сапсаваны ад марозу.

Мёрзлая бульба.

|| наз. мёрзласць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прата́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Месца, дзе растаў снег і агалілася зямля.

|| памянш. прата́лінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіе́нскі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: сіенская зямля гл. зямля ​1.

[Ад іт. terra di Sien(n)a — ад назвы правінцыі і горада ў Італіі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзірвані́сты Rásen-;

дзірвані́стая зямля́ Kompósterde f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

no-man’s-land [ˈnəʊmænzlænd] n. нічы́йная зямля́; нейтра́льная зо́на/пала́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прамёрзлы і праме́рзлы, -ая, -ае.

1. Які прамёрз.

Яны вярнуліся з дарогі галодныя і прамёрзлыя (прамерзлыя).

2. Замёрзлы, зледзянелы наскрозь.

Глыбока прамёрзлая (прамерзлая) зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суш, -ы, ж.

1. Сухое, без дажджоў надвор’е; засуха.

Увесь май стаяла с.

2. Што-н. сухое, пазбаўленае вільгаці (напр., сухая зямля, сухое галлё).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умё́рзлы, -ая, -ае.

1. Які ўмёрз у што-н.

У. ў лёд кавалак дрэва.

2. Які зацвярдзеў ад марозу на значную глыбіню.

Умёрзлая зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

obiecany

obiecan|y

абяцаны;

ziemia ~a — запаветная зямля; абяцаная зямля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)