1.нареч. больш заўзя́та; больш лю́та; больш разлютава́на, больш раз’ю́шана; больш шалёна; больш зло́сна; больш заця́та; см.я́ро;
2.прил. больш заўзя́ты; больш лю́ты; больш разлютава́ны, больш раз’ю́шаны; больш шалёны; больш зло́сны; больш заця́ты; см.я́рый 1—3.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
dostąpić
зак.
1. падысці; наблізіцца;
zły pies nie daje do siebie dostąpić — злосны сабака не дае падысці (не падпускае);
2. удастоіцца; заслужыць; ганаравацца;
dostąpić zaszczytu — удастоіцца гонару; быць уганараваным
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
sour1[ˈsaʊə]adj.
1. кі́слы, пракі́слы;
sour pickles марынава́ныя гуркі́; пі́кулі;
smell sour аддава́ць кісля́цінай
2. пану́ры, сярдзі́ты; зло́сны, зласлі́вы; у ке́пскім настроі́;
What a sour face she has! Што за кіслы ў яе выгляд!;
Pleasure turned sour on him. Пацехі абрыдлі яму.
♦
go/turn sour кі́снуць, пракіса́ць; псавацца;
sour gra pes прытво́рнае грэ́баванне чым-н. недасяга́льным
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ніхто́, ніко́га, ніко́му, ніко́га, нікі́м, ні аб кім, займ.адмоўны.
1. Ні адзін чалавек. Стаў клікаць Дубяга бацькоў і сям’ю. Кругом абышоў ён сялібу сваю. Ніхто не азваўся.Танк.Жыў некалі адзін пан, ды такі злосны, што бяда: ніхто не мог яму дагадзіць.Якімовіч.[Пятрусь] нікому не скардзіўся, ні на кога не наракаў і ні з кім не хацелася яму гаварыць.Крапіва.//узнач.вык. Ні адной душы. Радзівон Ксенафонтавіч застаецца адзін. Нікога побач.Шыловіч.[Мікуць:] — Дождж сабе ідзе, а я склею адзін... Нікога нідзе.Чорны.
2.узнач.наз.ніхто́, толькіўНіТ, м. і ж. Пра чалавека, які не мае ніякага дачынення да каго‑н. Хто ён табе? — Ніхто.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Зе́льна1 ’тлумна’, зялі́цца ’тлуміцца’ (бялын., Яўс.). Рус.перм., пск., тамб., арл.зе́льно ’вельмі, надта’. Зыходзячы з рус. значэння відаць, суадносіцца з *zělo ’вельмі’ (адкуль і прыслоўе дазела ’вельмі’ (Нас.) < *do zěla): прыметнік з суфіксам ‑ьn‑, прыслоўе, ад якога на ‑a, а таксама дзеяслоў на ‑i‑ti sę > ‑іцца. Прасл.zěl‑ (ст.-слав.ѕѣлъ, славен.zelô, ст.-чэш.zielo ’вельмі’) да і.-е. кораня *gʼhoilo‑ ’моцны, вясёлы, жвавы’ (Покарны, 1, 452): літ.gailùs ’злосны, востры’, лат.gails ’юрлівы’, ст.-в.-ням.geil ’тс’ і інш. Фасмер, 2, 92; Шанскі, 2, З, 85; Львоў, ДС ИЯ, 8, 88–100; Траўтман, 75.
Зе́льна2, зельна свята, зелна ’спас’ (Сл. паўн.-зах.). Польск.Matka Boska Zielna ’назва каталіцкага свята 15 жніўня’, відаць, крыніца бел. слова (і злучэння). Адпаведная праваслаўная назва — Прачыста < прѣчистая, аспожка (гл.) > спожка. Параўн. Грынблат, Белор., 257. Польск.уст.zielny ад ziele ’зелле’, гл. зелле з прыметнікавым суф. ‑n‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
mad[mæd]adj.
1. шалёны, звар’яце́лы;
(do smth.) like mad (займа́цца чым-н.) апанта́на
2.infml ве́льмі зло́сны;
be mad at/with smb. злава́цца на каго́-н;
drive smb. madinfml даво́дзіць каго́-н. да шале́нства;
go mad вар’яце́ць;
be mad about/on smb./smth. мо́цна захапля́цца кім-н./чым-н.
♦
be as mad as a hatterinfml паво́дзіць сябе́ ве́льмі дзі́ўна або́ па-дурно́му; звар’яце́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
драпе́жны, ‑ая, ‑ае.
1. Які корміцца іншымі жывёлінамі (пра звяроў, птушак і пад.). Драпежны звер. Судак — драпежная рыба. □ У лесе жылі звяры і драпежныя птушкі: каршуны, совы, пугачы, ястрабы.Колас.// Які належыць, уласцівы такім жывёлінам. Кручкаватая драпежная дзюба раскрылася, на Сашку ўставілася мёртвае злоснае вока.Даніленка.З другога ж боку, гэты самы гук, драпежны і злосны, памагаў .. [Сяргею] крыху агледзецца і больш-менш пэўна вызначыць сваё становішча, бо ён заблытаўся ў незнаёмай мясцовасці.Колас.
2.перан. Поўны імкнення да нажывы; прагны, хцівы (пра чалавека). Драпежная натура. □ Постаць цара вынікала ва ўяўленні ў сваёй страшнай дваістасці: цар лагодны, партрэтны цар, і цар, паказаны ў кніжачцы, драпежны цар — ашуканец са злосна вышчаранымі зубамі, гатовымі грызці людское цела.Колас.// Які выражае прагнасць, сквапнасць, хцівасць. Драпежны выраз твару. Драпежны позірк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)