паразі́т

(гр. parasitos = нахлебнік, дармаед)

1) расліна або жывёла, якая жыве на паверхні ці ўнутры іншага арганізма і корміцца за яго кошт;

2) перан. той, хто жыве з чужой працы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

павія́н, ‑а, м.

Буйная малпа з падоўжанай мордай, якая жыве ў Афрыцы і Аравіі.

[Ням. Pavian.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ква́кша, ‑ы, ж.

Лягушка сямейства бясхвостых земнаводных, якая жыве пераважна на дрэвах; дрэвавая лягушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнаяві́к, гнаевіка, м.

Жук сямейства пласцініставусых, які жыве ў гнаі і жывіцца пераважна гноем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалапе́ндра, ‑ы, ж.

Невялікая ядавітая жывёліна з класа мнаганожак, якая жыве ў цёплых краінах.

[Ад грэч. skolopendra — макрыда.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сутэнёр, ‑а, м.

Чалавек з дэкласаванага асяроддзя, які жыве на сродкі сваёй палюбоўніцы-прастытуткі.

[Фр. souteneur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gregarious

[grɪˈgeriəs]

adj.

1) які́ жыве́ гу́ртам, грамадо́ю

2) тава́рыскі, грама́дзкі

3) ста́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

up north

на по́ўначы

He lives up north — Ён жыве́ на по́ўначы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Лесапо́ў ’від шчура, які жыве ў лесе пад дрэвамі’ (паўдн.-усх., КЭС). Складзена з лес‑ і поўх (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Падко́льная ’злы дух, які жыве, па павер’ю простых людзей, пад колам млына’, падкдльнік ’чорт’ (Нас.). Да кола (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)