хмелягра́б, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Лісцевае дрэва сямейства ляшчынавых, кара якога ідзе на дубленне шкур і атрыманне фарбаў (расце ў Еўрапейскай частцы СССР і на Каўказе).

2. ‑у, толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эўкалі́пт, ‑а і ‑у, М ‑пце, м.

1. ‑а. Паўднёвае вечназялёнае дрэва сямейства міртавых, якое вызначаецца вельмі хуткім ростам і вялікімі памерамі. / ‑у, у знач. зб. Пасадка эўкаліпту.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

[Ад грэч. eu — добра і kalyptos — пакрыты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pine​1 [paɪn] n.

1. bot. (таксама pinetree) сасна́;

apine forest сасно́вы лес, сасня́к, хво́йнік;

pine needles іглі́ца

2. (таксама pinewood) сасно́вая драўні́на;

a pine table сасно́вы стол

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ці́савы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ціса, уласцівы цісу. Цісавая драўніна. Цісавая алея. // Зроблены з цісу. Цісавая фанера.

2. у знач. наз. ці́савыя, ‑ых. Сямейства двухдомных вечназялёных хвойных дрэў ці кустоў, да якога адносіцца ціс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ástrein

a бессучко́вы (драўніна)

díese Sáche ist nicht ganz ~ — гэ́тая спра́ва не зусі́м чы́стая

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бук, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Вялікае лісцевае дрэва сямейства букавых з гладкай светла-шэрай карой, цвёрдай драўнінай і пахучым лісцем. / ‑у; у знач. зб. Нарэзаць буку.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва. Абцасы з буку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

buczyna

ж.

1. букавы лес (гай);

2. букавае драўніна;

3. гл. bukiew

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дзе́льква, зе́льква

(н.-лац. zelkova)

дрэва сям. ільмавых, пашыранае на востраве Крыт, у Кітаі, Японіі і Карэі; драўніна высока цэніцца ў будаўніцтве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лігнасто́н

(ад лац. lignum = дрэва + англ. stone = камень)

спрасаваная пры высокай тэмпературы драўніна, з якой робяць чаўнакі, шасцерні, укладышы падшыпнікаў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эбе́н

(гр. ebenos)

чорнае дрэва сям. эбенавых, пашыранае ў тропіках, а таксама драўніна гэтага дрэва, якая выкарыстоўваецца для вырабу мэблі, музычных інструментаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)