караба́ты, ‑ая, ‑ае.
Няроўны, скрыўлены, пагнуты. Карабатая дошка. Карабатая паверхня. □ Шумяць дубы, і хвоі, і бярозы, На ўсход паволі хвалі коціць Свіслач, І вербы карабатыя над ёю віснуць. Пушча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашчапа́цца, ‑аецца; зак.
Раскалоцца на часткі, на шчэпкі. Палена пашчапалася. Дошка пашчапалася. □ Вось, вось, здаецца, шыбане пад адхон паравоз, пашчапаюцца колы на крыжавінах ці ў пух разляцяцца стрэлкі. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Табло́ ’шчыт са светлавымі сігналамі або надпісамі’ (ТСБМ). Праз рускую мову з франц. tableau ’карціна, выява; табліца, дошка’, якое з’яўляецца памяншальнай формай ад table ’дошка, табліца’ < лац. tabula ’тс’ (ЕСУМ, 5, 500; Голуб-Ліер, 475).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падако́ннік, ‑а, м.
Дошка або каменная пліта, устаўленая ці ўмураваная гарызантальна ў аконны праём знізу. Падако былі густа застаўлены вазонамі. Бядуля. [Рыгор] падышоў бліжэй да акна, абапёрся локцямі на падаконнік. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
breadboard
[ˈbredbɔrd]
n.
1) до́шка для рэ́заньня хле́ба, стальні́ца f.
2) Tech. про́бная мадэ́ль прае́кту
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
шы́льда
(ням. Schild)
дошка з надпісам назвы ўстановы, прадпрыемства, арганізацыі і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
tablet [ˈtæblət] n.
1. пліта́, до́шчачка (з надпісам)
2. мемарыя́льная до́шка
3. табле́тка, пілю́ля
4. кава́лак, плі́тка, брусо́к;
a tablet of chocolate плі́тка шакала́ду
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прыме́рзнуць сов.
1. примёрзнуть;
до́шка ~зла да зямлі́ — доска́ примёрзла к земле́;
2. подмёрзнуть;
фрукто́выя дрэ́вы ~злі — фрукто́вые дере́вья подмёрзли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Вяршкоўка́ ’дошка (аполак)’ (светлаг., б.-каш., Мат. Гом.); ’дошка ў залежнасці ад таўшчыні’ (Інстр. III). Утворана пры дапамозе суф. ‑оўка ад дзеяслова *вершкаваць, магчыма, запазычанага з рус. уладз. вершковать ’вызначаць расцэнкі на лес у залежнасці ад таўшчыні (вяршаліны і камля)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
палі́ца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.
1. Прымацаваная да сцяны або зробленая ў сцяне, шафе гарызантальная дошка для розных прадметаў (кніг, посуду і інш.).
2. Месца для ляжання ў пасажырскім вагоне.
Верхняя п.
3. Тое, што і адвал¹ (у 3 знач.).
|| памянш. палі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. палі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)